Liturgia słowa ze wspomnienia 29 lipca: 1 J 4, 7-16; Ps 34 (33), 2-3. 4-5. 6-7. 8-9. 10-11 (R.: por. 2a albo por. 9a); J 8, 12; J 11, 19-27 lub Łk 10, 38-42.
(Łk 10, 38-42 – z Biblii Tysiąclecia)
Marta i Maria
38 W dalszej ich podróży przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. 39 Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. 40 Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: «Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła». 41 A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, 42 a potrzeba <mało albo> tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona».
Rozważanie:
Życie to ciągłe pasmo podejmowania nowych decyzji. Czy zawsze trafnych? O tym mówi właśnie dzisiejsza Ewangelia. Dwie siostry, Marta i Maria, pragną jednakowo gościnnie przyjąć Jezusa i okazać swą przyjaźń i miłość. Maria wybrała prosty, nawet dziecinny sposób okazania swego zadowolenia z obecności Jezusa w jej domu. Zwyczajnie siada u stóp Jezusa i słucha, jak On opowiada (o czy? – nie wiemy), przy tym na pewno podziwia mądrość i wymowę Jezusa.
Obok w kuchni Marta krząta się przy garnkach. Przygotowuje posiłek, aby poczęstować Jezusa i tak okazać swoje zadowolenie i radość z Jego odwiedzin.
Dwie osoby podejmują dwie różne decyzje w stosunku do Jezusa. Marta wkłada całe serce w służenie i spontanicznie szuka u Jezusa potwierdzenia, że jej decyzja jest doskonała. Maria pogrąża się całkowicie w słuchaniu i kontemplacji Jezusa. On staje po stronie Marii i pochwala jej „bezczynną” postawę. Dlaczego? Święty Łukasz chce nam powiedzieć, że wyznawca Jezusa musi mieć jasne spojrzenie na życie wiarą. Jezus nie gani, absolutnie, Marty za jej troski, ale chwali Marię, że dała pierwszeństwo temu, co jest najważniejsze w odniesieniu do Boga. Odwiedzając siostry, Jezus był bardziej zainteresowany rozmową z nimi, niż spożyciem pokarmu. Maria zrozumiała to i odpowiedziała na potrzebę Jezusa. W opowiadaniu jest widoczne upomnienie, że potrzeby duchowe są często ważniejsze od potrzeb materialnych.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011