Liturgia słowa: 2 P 3, 12-15a. 17-18; Ps 90 (89), 2 i 4. 10. 14 i 16 (R.: por. 1b); Por. Ef 1, 17-18; Mk 12, 13-17.
(Mk 12, 13-17 – z Biblii Tysiąclecia)
Sprawa podatku
13 Posłali natomiast do Niego kilku faryzeuszów i zwolenników Heroda, którzy mieli pochwycić Go w mowie. 14 Ci przyszli i rzekli do Niego: «Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i na nikim Ci nie zależy. Bo nie oglądasz się na osobę ludzką, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?» 15 Lecz On poznał ich obłudę i rzekł do nich: «Czemu Mnie wystawiacie na próbę? Przynieście Mi denara, chcę zobaczyć». 16 Przynieśli, a On ich zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?» Odpowiedzieli Mu: «Cezara». 17 Wówczas Jezus rzekł do nich: «Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga». I byli pełni podziwu dla Niego.
Rozważanie:
Faryzeusze i zwolennicy Heroda przychodzą do Jezusa, aby pochwycić Go w słowie i wykazać błąd w nauczaniu. Starają się być przebiegłymi. Najpierw robią komplement, chwaląc prawdomówność i bezkompromisowość Jezusa. Taka postawa czyniła ich raczej Jego zwolennikami, a nie przeciwnikami. Postawione przez nich pytanie stanowiło dla wielu pobożnych Żydów dylemat sumienia. Prawo Mojżeszowe nie zezwalało bowiem na współpracę z obcą władzą, tym bardziej pogańską. Płacenie podatku było zaś uważane za współpracę. Od tego zarządzenia jednak Żydzi nie mogli się uwolnić. Z pewną dozą nienawiści, ale w milczeniu wypełniali je. Przywódcy narodu, aby nie popaść w konflikt tak z władzą rzymską, jak i z własnym narodem, nie wyjaśniali tego problemu. Wydawało się im, że pytanie odnośnie do godziwości płacenia podatku sprawi Jezusowi trudność i doprowadzi do popełnienia błędu. Każda bowiem odpowiedź mogła być źle przyjęta, albo przez władzę rzymską, albo lud słuchający Jezusa. Jezus jednak wyszedł zwycięsko i dał odpowiedź zadowalającą, tak dla władzy rzymskiej, jak i dla słuchających Go.
Nauka jest jedna: nie należy naśladować osób przewrotnych. Trzeba być lojalnym wobec Boga i szanować też autorytet władzy.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011