Zamieszczony fragment pochodzi z książki „Nowe więzi solidarności Taizé dzisiaj” wydanej przez Wydawnictwo „Bernardinum”. Publikacja ukazała się siedemdziesiątką rocznicę założenia wspólnoty Taizé i w setną rocznicę urodzin jej twórcy – brata Rogera. Z bratem Aloisem rozmawia Marco Roncalli.
– Inną, ważną częścią dziedzictwa brata Rogera, poza powołaniem do pojednania, jest przyjmowanie i słuchanie młodych. W latach sześćdziesiątych zaczęli oni liczniej się gromadzić wokół waszej wspólnoty. Według niektórych historyków i dziennikarzy, to właśnie wtedy Taizé w pewnym sensie wyprzedziło ruchy przygotowujące Maj 1968, a przynajmniej uchwyciło doniosłość wydarzeń tamtej epoki i na swój sposób im towarzyszyło.
– W połowie lat sześćdziesiątych brat Roger dostrzegł głębię pęknięcia, jakie powstawało między pokoleniami i które miało się objawić z nieznaną dotychczas gwałtownością. Pojął, że trzeba wysłuchać młodych, dostosować się do ich prawdziwych potrzeb i oczekiwań. Odmowa choćby wysłuchania ich mogłaby prowadzić do czegoś znacznie gorszego. Dlatego zaangażował się w przyjmowanie młodych. (…)
