85 lat temu, 17 września 1939 r., wypełniając zobowiązania tajnego protokołu do paktu Ribbentrop-Mołotow, zawartego pomiędzy III Rzeszą a Związkiem Sowieckim, Armia Czerwona zaatakowała Polskę. Na masową skalę rozpoczęła się sowietyzacja ziem wschodnich II Rzeczpospolitej.
Od lat w prorządowych rosyjskich i białoruskich mediach powtarzane są kłamstwa na temat sowieckiej agresji na Polskę z 17 września 1939 r. Zajęcie przez Armię Czerwoną wschodnich obszarów II RP przedstawiane jest jako wyzwolenie białoruskich, ukraińskich chłopów i robotników spod ucisku polskich obszarników oraz przedstawicieli burżuazji. Przy okazji Polska opisywana jest także jako kraj ksenofobiczny i antysemicki, rządzony przez nacjonalistów. Kilka lat temu Władimir Putin w artykule opublikowanym na łamach „The National Interest” (tekst w wersji rosyjskojęzycznej trafił też na stronę internetową Kremla) stwierdził, że gdyby ZSRS nie zajął połowy Polski, „miliony ludzi różnych narodowości, w tym także Żydzi zamieszkujący okolice Brześcia i Grodna, Przemyśla, Lwowa i Wilna, zostałoby rzuconych na pożarcie nazistom i ich lokalnym poplecznikom – antysemitom i radykalnym nacjonalistom”. Z kolei na Białorusi napaść ZSRS na Polskę określana jest jako „kampania wyzwoleńcza Armii Czerwonej”, która w 2021 r. decyzją Aleksandra Łukaszenki została ustanowiona świętem państwowym jako Dzień Jedności Narodowej. Jakie były rzeczywiste przyczyny i konsekwencje sowieckiej agresji sprzed 85 lat? (…)
Jan Hlebowicz, publicysta, historyk, pracownik IPN Gdańsk
Więcej przeczytasz w 19. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [15 i 22 września 2024 R. XXXV Nr 19 (908)], str. 28-29.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
