V Niedziela Wielkiego Postu i Niedziela Palmowa
V NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
„I został wysłuchany dzięki swej uległości”
„Zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze”
Autor Listu do Hebrajczyków przywołał modlitwę Jezusa w ogrodzie Getsemani (por. cytat w tytule; Hbr 5,7). W modlitwie tej Syn Boży najpierw prosił Ojca niebieskiego, by Ten oddalił od Niego – jeśli to możliwe – kielich cierpień i śmierci. Później jednak modlił się o to, by wszystko stało się zgodnie z wolą Boga. Zrozumiał, że jest ziarnem, które Wszechmogący byłby w stanie ocalić, ale dopiero jego obumarcie może przynieść przeobfity plon (por. J 12,24). Dzięki Jego męce i śmierci Bóg zawarł zapowiadane przez starotestamentalnych proroków nowe przymierze (jego proklamacja, przywołana ustami Jeremiasza, pojawia się w ramach podtytułu; Jr 31,31). Jest to nowe prawo, wypisane na sercach nowego narodu wybranego, trwałe i doskonałe, gwarantujące wszystkim ludziom przystęp do Boga, oczyszczające z wszelkich grzechów. Skoro ludzkie serca, a nie jak kiedyś kamienne tablice, mają stać się nośnikiem tegoż nowego przymierza, winny być odpowiednio przysposobione. Warto zatem wsłuchać się w słowa Dawida, który modlił się: „Stwórz, Boże, we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha” (Ps 51,12). Autor Listu do Hebrajczyków mógłby stwierdzić również o królu psalmiście, że „został wysłuchany” (Hbr 5,7), gdyż Pan darował mu jego ciężkie przewinienia. Ten sam Bóg gotów jest również i nas obdarzyć swoim miłosierdziem (na mocy zawartego dzięki Chrystusowi nowego przymierza), jeśli zwrócimy się do Niego ze skruchą: „Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej” (Ps 51,3).
NIEDZIELA PALMOWA
„Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie”
„Witaj, Królu Żydowski!”
W Liturgii Słowa z Niedzieli Palmowej podczas procesji odczytywana jest Ewangelia o wjeździe Jezusa do Jerozolimy. Widzimy w niej entuzjastycznie nastawione tłumy ludzi wiwatujących na Jego cześć (ich słowa przywołane są w tytule; por. J 12,13). Wielu z nich odkryło mesjańską godność Króla, który przybył do stolicy, przez co wypełniły się starotestamentalne zapowiedzi. Do obrazu takiego wielkiego Wodza, Bożego Posłańca, nie pasowały Izraelitom inne proroctwa, między innymi wypowiedź Izajasza o cierpiącym Słudze Jahwe, wystawiającym się na zniewagi (por. Iz 50,4–7), czy też słowa psalmisty o szyderstwach i napaści niegodziwców na sprawiedliwego (por. Ps 22,8–19). A to przecież także znaki zapowiadające los Mesjasza. Wielu Żydów nie było w stanie zrozumieć, że Ten, który „istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby być na równi z Bogiem, ogołocił samego siebie” (Flp 2,7). To niezrozumienie misji Syna Bożego doprowadziło w niedługim czasie do zmiany nastawienia tłumów. Przychylni i rozentuzjazmowani ludzie zmienili się w zdeklarowanych oskarżycieli, krzyczących do Piłata: „Ukrzyżuj Go!” (Mk 15,14). Królewską godność Chrystusa wykpili nawet poganie, a konkretnie żołnierze, którzy Go pilnowali. W ramach okrutnej parodii przebrali Jezusa w szaty „królewskie” i wykrzykiwali słowa, jakie pojawiają się w podtytule (por. Mk 15,18). Te i inne dramatyczne przeżycia, jakich doświadczył Zbawiciel, zrelacjonowali nam ewangeliści. W tym roku wczytujemy się w opis Męki Pańskiej w wersji św. Marka.
Więcej przeczytasz w 6. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [21 i 28 marca 2021 R. XXXII Nr 6 (817)]
TUTAJ można zakupić najnowszy (6/2021) numer dwutygodnika „Pielgrzym”:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-62021/287
