Ziarno Słowa – ks. Wojciech Kardyś

XXXI NIEDZIELA ZWYKŁA, UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

REKLAMA


XXXI NIEDZIELA ZWYKŁA

Jak postępuje człowiek mądry i roztropny?
I odwrotnie, co cechuje człowieka głupiego?

Najlepszą odpowiedź na powyższe pytania odnajdujemy w dzisiejszej Ewangelii. Jezus opowiada przypowieść o dziesięciu pannach oczekujących na przybycie pana młodego (por. Mt 25,1–13). Pomińmy niezrozumiałe dla nas żydowskie zwyczaje ślubne i zatrzymajmy się nad sednem opowieści. Oblubieniec miał przyjść w nocy. Okazało się, że połowa kobiet nie miała wystarczająco dużo oliwy i gdy ich lampy zaczęły gasnąć, udały się na zakupy. W międzyczasie przybył pan młody, a one go przegapiły i nie zostały wpuszczone na ucztę weselną. Jezus nazwał je nierozsądnymi, czyli głupimi, podczas gdy te, które wzięły ze sobą zapas oliwy, określone zostały mianem roztropnych. Oliwa oznacza mądrość i roztropność. A mądrość, jak słyszymy w pierwszym czytaniu, „jest wspaniała i nie więdnie” (Mdr 6,12) oraz daje się odnaleźć tym, którzy jej poszukują, wynagradzając obficie trud tego poszukiwania. Kto szuka mądrości, tak naprawdę szuka Boga. Jak pięknie w tym kontekście wybrzmiewają słowa psalmisty: „Boże, mój Boże, szukam Ciebie i pragnie Ciebie moja dusza” (Ps 63,2). Swe poszukiwania autor zakończył sukcesem, skoro przez całe życie napełniony był radością, przebywając „w cieniu skrzydeł” swego Opiekuna (Ps 63,8). Nie o to ziemskie życie tylko chodzi, lecz o wieczność, do której człowiek mądry i roztropny się przygotowuje. Każdego dnia myśli o końcu swego ziemskiego pielgrzymowania i tęskni za chwilą, odkąd na zawsze „będzie z Panem” (por. 1 Tes 4,17). A głupiec pokłada nadzieję tylko w tym, co doczesne.


UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

Jak wygląda społeczność świętych w niebie?
Kto może zostać świętym?

Wiemy, jaki status mamy jako wierzący w Boga tu, na ziemi, nie wiemy natomiast, jaki możemy osiągnąć w niebie. Św. Jan pisze, że „jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy” (1 J 3,2) w wieczności. Pewne informacje na ten temat są zawarte w dzisiejszych czytaniach. Dowiadujemy się z nich, że w niebie są różne kategorie świętych. Wspomniany wyżej apostoł ukazuje nam niezliczoną rzeszę zbawionych (symbolicznie określonych liczbą stu czterdziestu tysięcy opieczętowanych, nie mającą charakteru wykluczającego), spośród których wymienia odzianych w białe szaty i trzymających w dłoniach palmy. To są święci męczennicy, czyli ci, którzy oddali życie za wiarę. Oprócz nich w niebie istnieją aniołowie wraz ze Starcami i Istotami żyjącymi, otaczający tron Boga (por. Ap 7,2–14). Z kolei w Ewangelii mowa jest o doczesności. Jezus wymienia dziewięć dróg prowadzących do świętości. Są to szlaki błogosławieństw. Skoro ubodzy w duchu, smutni, cisi, łaknący i pragnący sprawiedliwości, miłosierni, mający czyste serce, wprowadzający pokój, cierpiący prześladowanie dla sprawiedliwości i prześladowani z powodu Pana zostali nazwani szczęśliwymi (bo takie również znaczenie ma greckie słowo „eulogemenoi”, tłumaczone zazwyczaj jako „błogosławieni”), o ile bardziej szczęśliwymi, jak możemy się domyślać, będą oni w niebie. Już tu, na ziemi osiągają stan szczęścia, aby kiedyś posiąść je bez granic. Stanie się to wtedy, gdy „wstąpią na górę Pana” (Ps 24,3) i dołączą do społeczności świętych w niebie.


Więcej przeczytasz w 22. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [1 i 8 listopada 2020 R. XXXI Nr 22 (807)]

TUTAJ można zakupić najnowszy (22/2020) numer dwutygodnika “Pielgrzym”:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-222020/287

Udostępnij ten artykuł:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *