W słońcu koloru starego złota tańczą srebrzyste nici babiego lata. Jabłka nabrzmiały sokami, a jarzębinowe korale zaczerwieniły się już intensywnie.
„Tak powoli już jesień nadchodzi, znów jesteśmy mniej młodzi” – w popularnej bajce dla dzieci śpiewają w duecie księżniczka Anna i uroczy bałwan Olaf. Co takiego kryje się w jesieni, że nawet twórcy filmów animowanych właśnie tę porę roku utożsamiają z przemijaniem? Dlaczego do rozważań na ten temat nie pobudzają nas zimowe śniegi skrywające wszystko wokół lub wiosenne kwitnienia czy narodziny młodych w świecie zwierząt? Przecież to właśnie na dzieciach rosnących nazbyt prędko najmocniej można doświadczyć własnego przemijania. Co zatem sprawia, że patrząc na spadające liście, kasztany uwolnione ze skorupek, zbrązowiałe żołędzie odczuwamy rodzaj dziwnej melancholii? (…)
Maria Paszyńska
Więcej przeczytasz w 19. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [20 i 27 września 2020 R. XXXI Nr 19 (804)]
TUTAJ można zakupić najnowszy (19/2020) numer dwutygodnika „Pielgrzym”:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-192020/287
