Ideały i kanony piękna zmieniały się na przestrzeni wieków, ale w jednym tylko były zgodne – w próbie zatrzymania zdrowia i młodości. Już w starożytności Owidiusz w swoim dziele pod tytułem „Sztuka kochania” pisał: „Najpiękniejsza z kobiet gaśnie, jeśli zabiegów nie czyni dookoła swojej toalety, choćby miała czar bogini.”
W Starożytnym Egipcie wzorem kobiecości była Nefretete. Kobietę idealną charakteryzowała smukła sylwetka, długie nogi, wąskie biodra. Słynne popiersie żony Echnatona pozwala nam poznać cechy makijażu, jakie obowiązywały w tym czasie. Kanony piękna uznawały jedynie jasny kolor skóry, opalenizna była przejawem prostoty. (…)