Pewnie większość z nas przynajmniej raz w życiu usłyszała pytanie, kim chce być, gdy dorośnie. Potem, co jakiś czas pytaliśmy o to samych siebie, nieraz nie udzielając żadnej odpowiedzi, aż dorośliśmy i okazało się, że to dopiero początek długiej drogi. By odnaleźć swój talent, odkryć pasję, najpierw trzeba sobie na to pozwolić i uwierzyć, że gdy zaczniemy szukać, odnajdziemy to, co najcenniejsze – siebie.
„Wiesz, co jest największą tragedią tego świata? Ludzie, którzy nigdy nie odkryli, co naprawdę chcą robić i do czego mają zdolności. Synowie, którzy zostają kowalami, bo ich ojcowie byli kowalami. Ludzie, którzy mogliby fantastycznie grać na flecie, ale starzeją się i umierają, nie widząc żadnego instrumentu muzycznego, więc zostają oraczami. Ludzie obdarzeni talentem, którego nigdy nie poznają. A może nawet nie rodzą się w czasie, w którym mogliby go odkryć” – tak pisał w jednej ze swych książek Terry Pratchett, roztaczając nie najweselszą wizję ludzkiego istnienia. Ta refleksja niesie w sobie pewną prawdę, ale czy nie jest ona nazbyt smutna? (…)
Maja Przeperska
