Zbrodnia katyńska to zrealizowany w praktyce plan osłabienia narodu przez drugi naród poprzez eksterminację elit. W Katyniu, Miednoje, Charkowie, Piatichatkach, Bykowni wymordowano co najmniej 21 768 obywateli polskich, w tym ponad 10 tys. polskich oficerów zawodowych (połowa ówczesnego korpusu oficerskiego), kilka tysięcy oficerów rezerwy, wśród których byli urzędnicy, policjanci, prawnicy, nauczyciele akademiccy, lekarze, literaci… Ubytek najwartościowszych populacyjnych genów odczuwają do dziś wszystkie kolejne pokolenia powojennej Polski.
Prawdę o zbrodni katyńskiej, którą przez pół wieku usiłowano ukryć przed światem, zaczęliśmy poznawać w III Rzeczpospolitej, po przełomie politycznym roku 1989. Początkowo polskim historykom badającym sprawę towarzyszyła przychylność strony rosyjskiej – umożliwiono wgląd w dokumentację archiwalną, zawiązała się współpraca z naukowcami rosyjskimi (Stowarzyszenie „Memoriał”), a przede wszystkim – prokuratura rosyjska wszczęła śledztwo, obiecując udostępnienie jego wyników stronie polskiej. (…)
Marzena Burczycka-Woźniak
