Liturgia słowa: Ne 8, 2-4a. 5-6. 8-10; Ps 19 (18), 8-9. 10 i 15 (R.: por. J 6, 63c); 1 Kor 12, 12-30 lub 1 Kor 12, 12-14. 27; Por. Łk 4, 18; Łk 1, 1-4; 4, 14-21.
(Łk 1, 1-4; 4, 14-21 – z Biblii Tysiąclecia)
PRZEDMOWA
1
1 Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, 2 tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. 3 Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, 4 abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono.
DZIAŁALNOŚĆ JEZUSA W GALILEI
POCZĄTEK DZIAŁALNOŚCI
Pierwsze wystąpienie
14 Potem powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. 15 On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich.
Jezus w Nazarecie
16 Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. 17 Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane:
18 Duch Pański spoczywa na Mnie,
ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie,
abym ubogim niósł dobrą nowinę,
więźniom głosił wolność,
a niewidomym przejrzenie;
abym uciśnionych odsyłał wolnymi,
19 abym obwoływał rok łaski od Pana.
20 Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. 21 Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli».
Rozważanie:
W Liturgii Słowa zostały odczytane, jak w każdą niedzielę, trzy urywki z ksiąg Pisma Świętego, które były napisane przez różnych autorów żyjących w różnych czasach i zwracających się do różnych osób. Pomimo to, są one złączone jednym tematem wyrażającym tę samą naukę, chociaż można wyodrębnić różne aspekty tej nauki, i każdy z odczytanych fragmentów rozważać w odniesieniu do naszego codziennego życia. Zaskakujące jest to, że chociaż żyjemy w czasach o odmiennych warunkach społeczno-kulturowych i geograficznych, to pouczenia zawarte z Piśmie Świętym są aktualne dla nas dziś tak samo, jak były aktualne dla pierwszych odbiorców. Rozważmy je zatem, biorąc za główny temat tylko jeden z aspektów pouczenia, mianowicie chęć poznania i zgłębienia prawdy, co mocno jest zaakcentowane we wszystkich czytaniach. Na prawdzie bowiem powinno opierać się całe życie każdego człowieka, niezależnie od tego, jakiego jest on światopoglądu. Oczywiście, że dzisiejsza liturgia mówi o prawdzie Bożej.
W pierwszym czytaniu jest mowa o wydarzeniu, które dokonało się w Jerozolimie po powrocie narodu żydowskiego z niewoli babilońskiej. Ci, którzy powrócili, zajęli się odbudową zburzonych osiedli. Życiu, tak społecznemu, jak i religijnemu, poświęcano mało uwagi. Słowo Boże nie docierało do ludu i nie formowało codziennego życia. Autor Księgi Nehemiasza mówi, że „cały lud” odczuł potrzebę poznania i zgłębienia prawdy Bożej, i budowania na niej swego życia (zob. Neh 8,1). Dlatego zgromadzili się przed Bramą Wodną, aby słuchać Słowa Bożego. Z księgi Prawa odczytano Boże pouczenie i oczekiwania skierowane do nich jako narodu wybranego przez Boga. To doprowadziło do poznania braków i zaniedbań. Ta świadomość wzbudziła w sercach smutek, ale wywołała też radość, ponieważ poznanie braków skłaniało do uporządkowania własnego życia, i przybliżenia się do Boga. Poznanie bowiem i zgłębienie prawdy prowadzi zawsze do poprawy życia, a życie zgodne z prawdą wlewa do serca prawdziwą radość. Nie zapominajmy o tym pouczeniu i korzystajmy z niego tak, jak niegdyś skorzystał lud zgromadzony przed Bramą Wodną w Jerozolimie.
W Ewangelii św. Łukasz daje świadectwo o prawdzie Jezusa. Jest ono tym ważniejsze, że nie pochodzi od bezpośredniego ucznia, ale od chrześcijanina pochodzenia pogańskiego. Prawdę o Jezusie, jak sam wyznaje, zdobył od innych. Przekazuje ją jako prawdę absolutną, i chce, aby inni przyjęli ją w ten sposób. Prawda o Jezusie jest przekazywana nie tylko przez bezpośrednich uczniów, ale też świadczą o niej słowa wypowiedziane w dawnych czasach przez proroków, bo są to słowa samego Boga i spełniły się na osobie Jezusa i na Jego czynach. Na te słowa powoływał się sam Jezus ukazując w nich streszczenie swej działalności. Słowa wypowiedziane przez proroka Izajasza Jezus odczytuje w synagodze w Nazarecie jako program swego życia. Obejmuje on działalność Jezusa, tak społeczną, jak i duchową, w której są uwzględnione potrzeby każdego człowieka. Jezus nie wyjaśnia poszczególnych zadań tego programu, tylko je wymienia. Wyjaśnienie nie dawałoby dowodów pełnej wiarygodności Jego słowom. On ukazuje jednak, że to, co niegdyś Bóg przepowiedział przez proroka, spełnia się teraz na Jego osobie, i kieruje to Jego czynami. O wiarygodności tego stwierdzenia muszą przekonać się słuchający sami, obserwując życie i czyny Jezusa. Czytelnicy Ewangelii Łukasza mogą zaś poznać całą prawdę zgłębiając treść tego dzieła, i śledząc tradycję. To odnosi się też do nas. Poznajemy bowiem i zgłębiamy prawdę o Bogu tylko wtedy, gdy dołożymy starań, aby dobrze poznać słowa Boże przekazane przez proroków, i gdy zgłębiamy prawdę o osobie Jezusa i Jego działalności opisanej w Ewangeliach. Czy czynimy to?
Z czytań liturgicznych łatwo jest wyciągnąć wniosek, że do całej prawdy o Bogu nie dochodzi się tylko własnym poczynaniem. Konieczna jest pomoc, najpierw Boża, jak wskazuje to dzisiejsza Ewangelia, ale też i pomoc innych ludzi, jak mówią o tym czytania: pierwsze i drugie.
W drugim czytaniu wyjaśnienie św. Pawła dotyka mocno naszego życia wiarą. Określa ono zjednoczenie z Bogiem, jak również więź duchową ze wszystkimi członkami Kościoła. Kościół to zgromadzenie osób pod jednym kierownictwem Jezusa Chrystusa. W Kościele Jezus kieruje wszystkim, tak jak głowa w ludzkim organizmie kieruje wszystkimi członkami. Tak jak w organizmie ludzkim nie wszystkie członki są sobie równe i nie wszystkie wykonują te same czynności, tak samo w Kościele każdy ma do wypełnienia zadanie, czyli posłannictwo. W ludzkim organizmie to od głowy pochodzą nakazy wykonania jakiejś czynności. O działalności osób przynależących do Kościoła także decyduje Jezus. Zatem w działalności Kościoła poszczególne osoby swoją misję do spełnienia otrzymują bezpośrednio od Jezusa. Powinno też dołożyć wszystkich starań, aby to posłannictwo było wypełnione w doskonały sposób. Od każdego z wiernych bowiem zależy dobre funkcjonowanie społeczności Kościoła tu, na ziemi, a w wieczności radość z uczestnictwa w chwale samego Jezusa. Niech dzisiejsza liturgia skłoni każdego do poważnego rozważenia, ile starań wkłada on, aby poznać i zgłębić prawdę o Bogu, i jaki jest Jego udział w działalności i życiu Kościoła.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011