Liturgia słowa: Rz 3, 21-30a; Ps 130 (129), 1b-2. 3-4. 5-6 (R.: por. 7bc); J 14, 6; Łk 11, 47-54.
(Łk 11, 47-54 – z Biblii Tysiąclecia)
47 Biada wam, ponieważ budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali. 48A tak jesteście świadkami i przytakujecie uczynkom waszych ojców, gdyż oni ich pomordowali, a wy im wznosicie grobowce. 49 Dlatego też powiedziała Mądrość Boża: Poślę do nich proroków i apostołów, a z nich niektórych zabiją i prześladować będą. 50 Tak na tym plemieniu będzie pomszczona krew wszystkich proroków, która została przelana od stworzenia świata, 51 od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który zginął między ołtarzem a przybytkiem. Tak, mówię wam, na tym plemieniu będzie pomszczona.
52 Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; samiście nie weszli, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli».
53 Gdy wyszedł stamtąd, uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli gwałtownie nastawać na Niego i wypytywać Go o wiele rzeczy. 54 Czyhali przy tym, żeby go podchwycić na jakimś słowie.
Rozważanie:
Łatwo czcić człowieka świętego po jego śmierci, ale trudno słuchać jego słów i zaakceptować go za jego życia. Dlaczego? Ponieważ swym słowem i sposobem życia świadczyć o naszych błędach. Mówienie prawdy może być niebezpieczne dla przepowiadającego ją, jak to ukazuje Jezus na przykładzie starotestamentowych proroków. Ci, którzy wznoszą groby dla pomordowanych, ponoszą w jakimś stopniu odpowiedzialność za ich śmierć. Jezus podkreśla, że prawda nigdy nie umiera; pozbawieni życia prorocy stali się jeszcze bardziej znani, a ich słowa wywierały jeszcze większy wpływ na naród, ponieważ umierali za to, co głosili i w co wierzyli.
Taki sam los czekał Jezusa. Oddał życie za prawdę, której uczył. Wynik jest taki, że życie Jezusa stało się wzorem naszego życia, a Jego śmierć naszym zbawieniem. Posłannictwo Jezusa zostało w pełni zrozumiane dopiero po zmartwychwstaniu.
Wierzymy w Jezusa, chcemy żyć Jego Ewangelią, to prawda. Jednak czy wierze wyznawanej ustami dajemy świadectwo naszym codziennym życiem? Wiara to nie tylko przyjęcie prawdy o Bogu, ale wypełnianie wszystkich zobowiązań przyjętych na chrzcie i codzienne życie godne dzieci Bożych. Czy tak jest?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012