Siedmiu franciszkanów udało się z misją ewangelizacyjną z Europy do Maroko. Zginęli śmiercią męczeńską w 1227 roku.
Zakon franciszkański swoją misję ewangelizacyjną kierował przede wszystkim do muzułmanów. Sam św. Franciszek z Asyżu – założyciel zakonu – podróżował po Ziemi Świętej, by tam głosić ewangelię.
W rok po śmierci św. Franciszka (1226), poprzedzeni przez innych zakonników, którzy najpierw dotarli do Konstantynopola i Tunezji, Daniel i Towarzysze udali się do Afryki. Najpierw dotarli do małej, chrześcijańskiej wioski kupieckiej na obrzeżach muzułmańskiego miasta Ceuty.
Z początku wzięto ich za szaleńców. Jednak w końcu Daniel i Towarzysze zostali uwięzieni przez włodarzy miasta, a następnie poddani torturom. Jedynym sposobem ocalenia życia było wyrzeczenie się wiary chrześcijańskiej i konwersja na islam. Misjonarze jednak pozostali wierni Chrystusowi i 10 października 1227 roku zostali ścięci.
Męczennicy zostali kanonizowali przez papieża Leona X w 1516 roku.
