Korona na głowie jest oznaką wielkiej godności i powagi tego, który ją nosi. Jest wołaniem o szacunek i należną cześć. Oznacza godność pana i władcy. Ileż to możemy dostrzec w naszym codziennym środowisku „koronowanych głów” (por. Ap 12,3)! Jak wśród nich rozpoznać prawdziwego Króla i Królową? Jak rozpoznać tych, których władza nad nami jest prawowierna i niesie dla nas wyzwolenie od władców samozwańczych, tyranów, najeźdźców i okupantów?
Instytucja koronacji nierozerwalnie kojarzy nam się z aktem nadania monarsze władzy królewskiej. Próba wyobrażenia tego faktu kieruje nasze myśli ku obrazom znanym z książek historycznych, filmów kostiumowych osadzonych w klimacie minionych epok, a młodszym czytelnikom z gier komputerowych. Jednak czy zastanawiałeś się kiedykolwiek, Drogi Czytelniku, nad znaczeniem koronacji obecnej w Kościele Powszechnym? Przy okazji zbliżających się uroczystości, w których będziemy mieli szansę uczestniczyć 28 maja bieżącego roku w Sanktuarium Wielewskim, w nowym numerze „Pielgrzyma” pojawił się artykuł poświęcony koronacji obrazów Matki Bożej, będącej wyrazem czci oraz szacunku wobec Matki Jezusa Chrystusa Króla.
Maryja „wywyższona po Synu ponad wszystkich aniołów i ludzi jako Najświętsza Matka Boża, która uczestniczyła w tajemnicach Chrystusa, słusznie doznaje od Kościoła czci szczególnej” (KK 66). Do Niej jako do Bożej Rodzicielki w modlitwach swych uciekają się wierni od najdawniejszych czasów. Ważnym etapem odkrywania przez Kościół tajemnicy Maryi był w 431 roku Sobór Efeski, na którym Święta Dziewica została określona jako Matka Boża. Od czasu Soboru widać wyraźnie wzrost kultu oddawanego przez Kościół Maryi, a tym samym realizację Jej proroczych słów: „Błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny” (Łk 1,48–49). Bł. Paweł VI przypomniał, że „pobożność Kościoła względem Świętej Dziewicy jest wewnętrznym elementem kultu chrześcijańskiego”. Kościół ma coraz głębszą świadomość, że „gdy Matka czci doznaje, to poznaje się, kocha i wielbi w sposób należyty i zachowuje się przykazania Syna” (KK 66).
Papież Pius XII w swej encyklice z 1954 roku podkreśla, że „w pełnym właściwym i absolutnym znaczeniu jeden jest Król, Jezus Chrystus, Bóg-Człowiek”. Po czym zaraz dodaje, że „i Maryja choć tylko w pewnej mierze i tylko analogicznie (…) uczestniczy również w królewskiej godności” (Ad Caeli Reginam). Uzasadniając królewską godność Niepokalanej, trzeba przypomnieć, że jest Ona Matką Boga. Zgodnie z nauczaniem Piusa XII „królewską godność Maryi obwieścił archanioł Gabriel, który zapowiedział jej, że Ten, którego zrodzi otrzyma królewską stolicę Dawida i jego królestwo nie będzie miało końca” (B. Ferdek) […]
