Liturgia słowa z piątku: Ap 10, 8-11; Ps 119 (118), 14 i 24. 72 i 103. 111 i 131 (R.: por. 103); Por. J 10, 27; Łk 19, 45-48.
(Łk 19, 45-48 – z Biblii Tysiąclecia)
Wypędzenie przekupniów
45 Potem wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej. 46 Mówił do nich: «Napisane jest: Mój dom będzie domem modlitwy, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców».
Nauczanie w świątyni
47 I nauczał codziennie w świątyni. Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie oraz przywódcy ludu czyhali na Jego życie. 48 Tylko nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem.
Rozważanie:
Aby docenić gorliwość, która skłoniła Jezusa do wyrzucenia przekupniów ze świątyni, trzeba uświadomić sobie, że to, co przekupnie czynili, stanowiło coś więcej niż zbeszczeszczenie miejsca świętego. Świątynia była miejscem kultu, ofiary i modlitwy; miejscem, w którym było przechowywane słowo Boże (Prawo i Prorocy), w którym Bóg był obecny (Święte świętych – Arka Przymierza). To było najświętsze miejsce dla Żydów. Sprzedając i kupując w świątyni, kupcy odrzucali duchowe znaczenie tego miejsca. Cześć Bożą zastępowali zarobkiem, modlitwę wymianą monet, ofiarę zdobywaniem pieniędzy. Przy tym wykorzystywali biednych ludzi, oddając im usługi za wygórowane ceny. I to wszystko było wykonywane w imię służenia domowi Bożemu. Ta postawa zdenerwowała Jezusa.
Miejsce przeznaczone na oddawanie czci Bogu ma być miejscem spotkania człowieka z Bogiem. W tym miejscu człowiek powinien w szczególny sposób jednoczyć się z Bogiem, pokornie dziękować za wszystkie dobrodziejstwa i oddawać należną Bogu cześć.
Pamiętajmy zawsze o tym, gdy wchodzimy do świątyni. Czyńmy wszystko, aby zachowanie w świątyni było świadectwem naszej głębokiej wiary.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013