Czytania: 1 J 2,18-21; Ps 96 (95), 1-2. 11-12. 13 (R.: por. 11a); J 1,14a. 12a; J 1,1-18.
(J 1,1-18 – z Biblii Tysiąclecia)
DZIAŁALNOŚĆ JEZUSA CHRYSTUSA JAKO SŁOWA, ŚWIATŁOŚCI I ŻYCIA
O SŁOWIE
Prolog
1
1 Na początku było Słowo,
a Słowo było u Boga,
i Bogiem było Słowo.
2 Ono było na początku u Boga.
3 Wszystko przez Nie się stało,
a bez Niego nic się nie stało,
co się stało.
4 W Nim było życie,
a życie było światłością ludzi,
5 a światłość w ciemności świeci
i ciemność jej nie ogarnęła.
6 Pojawił się człowiek posłany przez Boga –
Jan mu było na imię.
7 Przyszedł on na świadectwo,
aby zaświadczyć o światłości,
by wszyscy uwierzyli przez niego.
8 Nie był on światłością,
lecz [posłanym], aby zaświadczyć o światłości.
9 Była światłość prawdziwa,
która oświeca każdego człowieka,
gdy na świat przychodzi.
10 Na świecie było [Słowo],
a świat stał się przez Nie,
lecz świat Go nie poznał.
11 Przyszło do swojej własności,
a swoi Go nie przyjęli.
12 Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli,
dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi,
tym, którzy wierzą w imię Jego –
13 którzy ani z krwi,
ani z żądzy ciała,
ani z woli męża,
ale z Boga się narodzili.
14 A Słowo stało się ciałem
i zamieszkało wśród nas.
I oglądaliśmy Jego chwałę,
chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca,
pełen łaski i prawdy.
15 Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». 16 Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali – łaskę po łasce. 17 Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. 18 Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył.
Rozważanie:
Dzisiejsza Ewangelia opisuje przyjście na świat Jezusa i ustosunkowanie się ludzi do Niego. Św. Jan, mówiąc o wcieleniu Jezusa, używa określenia „Słowo”. W Nim objawia się ludziom Bóg. Tak, jak człowiek daje się poznać przez to, co mówi, a jeszcze więcej przez to, co czyni, podobnie Bóg przez wieki objawiał się ludziom przez swe czyny i słowa. Św. Jan wyszczególnia to. Najpierw Bóg objawił się przez stworzenie (zob. J 1, 2-5), potem przez słowa (zob. J 1,10-13), tj. przez swe Przymierze, Prawo Mojżeszowe, Proroków i Księgi Mądrościowe. Ci, którzy uwierzyli w objawienie zawarte w Starym Testamencie, stali się dziećmi Bożymi, z Boga się narodzili (zob. J 1,13). Wreszcie Bóg objawił się przez wcielenie swojego Słowa. W Nim objawia się chwała i obecność Boża wśród ludzi, jako znak wytrwałej miłości Bożej (zob. J 1,14).
Temu Słowu wcielonemu daje świadectwo Jan Chrzciciel, który wskazał na przyjście Jezusa. Jezus jest Synem Bożym. On jest największym objawieniem Boga. Jest „tłumaczem” Bożym, Mądrością Bożą mówiącą ostatnie słowo o samym Bogu. Jan mówi: „Każdy, kto miłuje, narodził się z Boga” (1 J 4,7). Czy miłuję naprawdę Boga?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011