Św. Benedykt nie ograniczył się wyłącznie do nadania modlitwie uporządkowanej struktury, choć ta przetrwała w zasadzie aż do XX wieku, ale pozostawił także wskazówki dotyczące tego, jak się modlić dobrze, zwłaszcza w modlitwie wspólnotowej, która od zarania chrześcijaństwa była podstawową i główną formą modlitwy w Kościele.
Na zakończenie poprzedniej katechezy na temat kształtowania się modlitwy liturgicznej, zwanej liturgią godzin, przywołaliśmy postać św. Benedykta z Nursji (zm. 547 r.), którego reguła życia zakonnego odegrała w tym procesie ogromną rolę. W celu urzeczywistnienia biblijnego ideału modlitwy nieustannej (1 Tes 5,17) wskazał on siedem momentów w ciągu doby, gdy należy się modlić. Nazwy modlitw odnosiły się do pór dnia i były to: jutrznia (o świcie), pryma (w pierwszej godzinie dnia), tertia (w trzeciej godzinie dnia), seksta (w szóstej godzinie dnia), nona (w dziewiątej godzinie dnia), nieszpory (kiedy zapadł zmrok) i kompleta (na zakończenie dnia). Każda z nich wiąże się z rozważaniem wydarzeń z historii zbawienia, przede wszystkim związanych z dziełem Chrystusa, Jego męką i zmartwychwstaniem. (…)
ks. Andrzej Megger
Więcej przeczytasz w 9. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [28 kwietnia i 5 maja 2024 R. XXXV Nr 9 (898)], str. 9.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
