Liturgia słowa z soboty: Rz 16, 3-9. 16. 22-27; Ps 145 (144), 2-3. 4-5. 10-11 (R.: por. 1b); Por. 2 Kor 8, 9; Łk 16, 9-15.
(Łk 16, 9-15 – z Biblii Tysiąclecia)
Dobry użytek z pieniądza
9 Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy [wszystko] się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków.
10 Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. 11 Jeśli więc w zarządzie niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, prawdziwe dobro kto wam powierzy? 12 Jeśli w zarządzie cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, kto wam da wasze?
13 Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie».
Faryzejska świętość
14 Słuchali tego wszystkiego chciwi na grosz faryzeusze i podrwiwali sobie z Niego. 15 Powiedział więc do nich: «To wy właśnie wobec ludzi udajecie sprawiedliwych, ale Bóg zna wasze serca. To bowiem, co za wielkie uchodzi między ludźmi, obrzydliwością jest w oczach Bożych.
Rozważanie:
Głównym orędziem Ewangelii wg św. Łukasza jest miłość i przebaczenie Ojca. Święty Łukasz zwraca też uwagę na to, co może być przeszkodą w cieszeniu się miłością i przebaczeniem Bożym. Dziś mówi o niebezpieczeństwach, którymi są bogactwo i pieniądze. Dobra ziemskie są konieczne do życia – to prawda! Jednakże trzeba dołożyć wszelkich starań, aby były one używane w sposób właściwy. Zawsze musi stać przed oczyma główny cel życia ziemskiego i świadomość, czemu w tym życiu należy dać pierwsze miejsc. Oczywiście pierwszeństwo należy się dobrom, które nie kończą się nigdy. Takimi dobrami są jednak tylko dobra wieczne. Z Bożej woli człowiek otrzymuje na użytek dobra doczesne, aby posłużyć się nimi w celu zdobycia dóbr wiecznych. Osiąga to, gdy skieruje je ku zdobyciu najwyższego dobra – Boga. Aby Bóg powierzył na własność dobra wieczne, człowiek musi spełnić podstawowy warunek: Bóg musi stać na pierwszym miejscu w jego życiu, dobra doczesne natomiast mają być tylko środkiem, a nie celem życia. Jezus podkreśla to wyraźnie, mówiąc: „Nie możecie służyć Bogu i Mamonie” (Łk 16,13).
Przeszkodą w realizowaniu Jezusowego nakazu jest to, że przez posiadanie dóbr doczesnych zdobywa się poważanie w oczach otoczenia. Wydaje się też, że są one błogosławieństwem Bożym i dają lepszą możliwość służenia Bogu. Jezus ostrzega przed taką postawą, mówiąc, że powierzchowność może czynić nas sprawiedliwymi w oczach ludzi. Jednak Bóg zna nasze serca, a więc najbardziej ukryte pragnienia.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012