„Żywego już Pana widziałam grób pusty (…) i odzież, i chusty”
Nikt z ludzi nie widział momentu zmartwychwstania Jezusa. Niemymi świadkami tego wyjątkowego wydarzenia mogą być jedynie pusty grób oraz całun i chusta. Ewangeliści wspominają, że Józef z Arymatei, uzyskawszy zgodę Piłata, „zabrał ciało [Jezusa], owinął je w czyste płótno” (Mt 27,59), po czym złożył do grobu. Podobną relację znajdujemy w dziele św. Łukasza (por. Łk 23,53). Św. Marek dodaje jeszcze, że Józef specjalnie kupił płótno, aby nim owinąć martwe ciało Pana (por. Mk 15,46). Więcej informacji możemy znaleźć w przekazie św. Jana. Ewangelista pisze o ludziach, którzy „zabrali ciało Jezusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania” (J 19,40). Po zmartwychwstaniu Pana Jego umiłowany uczeń dostrzegł w pustym grobie „leżące płótna” (J 20,5). A kiedy na miejsce przybył apostoł Piotr, „wszedł do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu” (J 20,6–7). Płótnem (według synoptyków sindon, według św. Jana othonion) owijano ciało nieboszczyka. Wcześniej nakładano na jego głowę chustę (gr. soudarion), a prześcieradło przewiązywano opaskami (gr. keiria; por. J 11,44). Według przekonania wiernych i w świetle licznych badań uznajemy, że płótnem okrywającym ciało Jezusa jest Całun Turyński, a chustę można oglądać w Oviedo. W sposób cudowny zachował się na nich wizerunek Chrystusa.
„Pielgrzym” [30 kwietnia i 7 maja 2023 R. XXXIV Nr 9 (872)], str. 7
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.