W historii powojennej Polski proces stabilizacji i normalizacji wzajemnych stosunków wspólnoty politycznej i tej religijnej nabrał szczególnego charakteru dnia 28 lipca 1993 r., kiedy to Stolica Apostolska i Rzeczpospolita Polska zawarły konkordat. Ta dwustronna umowa międzynarodowa została ratyfikowana dopiero 23 lutego 1998 r. i w ten sposób stała się naturalnym fundamentem budowania harmonijnego społeczeństwa w Polsce.
Sam termin pochodzi od łacińskiego concordare, zgadzać się i oznacza międzynarodową uroczystą umowę między Stolicą Apostolską a określonym państwem, reprezentowanym przez najwyższe organa władzy, regulującą status prawny wyznawców Kościoła katolickiego w danym kraju i będącą źródłem określonych skutków prawnych. Umowę taką zgodnie z wymogami prawa międzynarodowego zawiera się na zasadzie partnerstwa. Chronologicznie pierwszym konkordatem był ten podpisany w Wormacji 23 września 1122 r. między niemieckim cesarzem Henrykiem V (1081-1125) a papieżem Kalikstem II (1050-1124). Konkordat ten kończył spór o prawo wyboru biskupów, przekazując je kolegium kanoników kapituł katedralnych. (…)
ks. WIESŁAW MAZUROWSKI
Od 1998 r., na mocy konkordatu zawartego pomiędzy rządem RP a Stolicą Apostolską, możliwe jest zawarcie związku małżeńskiego w kościele uznawanego przez prawo cywilne, tzw. ślubu konkordatowego
