IV NIEDZIELA ADWENTU, NARODZENIE PAŃSKIE i NIEDZIELA ŚWIĘTEJ RODZINY
IV NIEDZIELA ADWENTU
Jehuda i Iouda – ziemia narodzin Mesjasza
Szczególny region w Ziemi Świętej
Na kartach Starego Testamentu możemy znaleźć wiele rozsianych w różnych księgach proroctw dotyczących Mesjasza. Dowiadujemy się między innymi o miejscu Jego narodzin. Prorok Micheasz osiem wieków przed Jego przyjściem na świat napisał: „A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich [hebr. Jehuda]!” (Mi 5,1), i dodał, że to właśnie z ziem tego pokolenia wyjdzie nowy posłany przez Boga władca. Z kolei w Ewangelii czytamy, że Maryja, niosąc pod swym sercem Dzieciątko, pośpieszenie wyruszyła do swej krewnej Elżbiety, „do pewnego miasta w ziemi Judy [gr. Iouda]” (Łk 1,39). Pokolenie Judy, Juda czy Judea to region w południowej części Palestyny. Powyżej była Samaria, a dalej nad nią Galilea, na południe natomiast rozciągała się pustynia Negeb. Pod względem politycznym i religijnym Judea stanowiła miejsce centralne, jako że na jej terenie znajdowała się Jerozolima, stolica Izraela, a w niej świątynia. Przed wiekami Pan zasadził w Ziemi Obiecanej swą winorośl (czyli naród wybrany cudownie wyprowadzony z Egiptu) (por. Ps 80,15–16), której korzenie umieścił na terenie Judy (można by tak to obrazowo określić). Najwspanialszym owocem tej latorośli miał stać się potomek Judy i króla Dawida, Jezus Chrystus. On to przyszedł na świat, a Ojciec utworzył Mu ludzkie ciało (por. Hbr 10,5), umieszczając je w łonie Maryi. Matka Pana raz jeszcze uda się do Judei i niedaleko od Jerozolimy, w miasteczku Betlejem, urodzi Bożego Syna. Już niedługo będziemy uroczyście przywoływać to wydarzenie.
NARODZENIE PAŃSKIE
Szalom i eirene – o pokoju, jaki przynosi Mesjasz
To nie jedyne dobro ery mesjańskiej
W proroctwie Izajaszowym przyszły Mesjasz określony został jako „Książę pokoju [hebr. szalom]” (Iz 9,5), a w innym miejscu prorok zapowiada, że ogłosi On ludziom pokój (por. Iz 52,7). O wypełnieniu się tych słów jako pierwsi przekonali się pasterze, którzy usłyszeli anielskie głosy ogłaszające „na ziemi pokój [gr. eirene] ludziom”, w których [Bóg] sobie upodobał” (Łk 2,14). Pośpiesznie udali się do groty, gdzie ujrzeli nowonarodzone Dziecię (por. Łk 2,15–20). Tych szczegółów nie podaje ani św. Mateusz (który jedynie krótko wzmiankuje fakt narodzin Jezusa; por. Mt 1,25), ani św. Jan (który oznajmia, że „Słowo stało się ciałem”; J 1,14). Moment narodzin Chrystusa to czas zaistnienia ery mesjańskiej. Wśród dóbr tej epoki prorocy i autorzy psalmów wymieniali inne, obok pokoju, dobrodziejstwa, jakich ludziom udzieli Bóg: sprawiedliwość (por. Iz 62,2; Ps 89,17), radość (por. Ps 96,11–12; 97,1), odkupienie (por. Iz 62,12) i zbawienie (por. Ps 98,2). Niektóre z tych dóbr poświadczają również autorzy Nowego Testamentu (np. zbawienie; por. Tt 2,11) i dodają kolejne (np. miłosierdzie; por. Tt 3,5). A wszystko działo się zgodnie z planem Boga, który postanowił wejść w ludzką historię, co przypomniał swym rodakom św. Paweł (por. Dz 13,16–25). Wszechmogący „przemówił do nas przez Syna” (Hbr 1,2). Jego zamysł próbuje przybliżyć nam bogata liturgia słowa bożonarodzeniowej uroczystości. Składają się na nią czytania z czterech mszy (mszy wigilii, mszy w nocy, mszy o świcie i mszy w dzień).
NIEDZIELA ŚWIĘTEJ RODZINY
Ben i hyios – o synu Anny oraz o synu Maryi i synu Boga
Dzisiejsze święto jest okazją, by przywołać te wyjątkowe postacie
Okoliczności narodzin wielkich bohaterów były często w Biblii niezwykłe. Anna nie mogła mieć dzieci. Jej mąż Elkana jej nie rozumiał, a kobieta bardzo przeżywała swój problem. Udała się do sanktuarium do Szilo, by w modlitwie zroszonej łzami prosić Boga o pomoc. Została wysłuchana, „poczęła i po upływie dni urodziła syna [hebr. ben], i nazwała go imieniem Samuel” (1 Sm 1,20). A kiedy ten podrósł, oddała go na służbę do tegoż sanktuarium, by pod okiem kapłana Helego przygotował się do służby Panu. Samuel stał się z czasem wielkim sędzią i szanowanym przywódcą w Izraelu. Inne były okoliczności narodzin Jezusa. Maryja poczęła Go w sposób cudowny, urodziła i wraz ze swym mężem wychowała.
Nie wszystko układało się łatwo i bezproblemowo. Kiedy chłopiec miał dwanaście lat, rodzice zabrali Go na święto Paschy do Jerozolimy. W drodze powrotnej zaginął. Odnaleziony został w świątyni. Jak miejscem przebywania Samuela był dom Boży w Szilo, tak miejscem Jezusa stała się świątynia jerozolimska. I nie wynikało to tylko z zauroczenia pięknymi przybytkami i przedsionkami Pańskimi (por. Ps 84,2–3), ale powód okazał się dużo poważniejszy. Jezus zrozumiał, że jest Synem [gr. hyios] Bożym (por. 1 J 3,23) i zapragnął być w tym, co należy do Jego Ojca (por. Łk 2,49). Zamieszczone w dzisiejszych czytaniach mszalnych wzorce pokazują współczesnym rodzicom, jak ważna jest świątynia (czyli kościół), wokół którego winno oscylować życie dziecka, poczynając od jego chrztu.
Więcej przeczytasz w 26. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [22 i 29 grudnia 2024 R. XXXV Nr 26 (915)], str. 6-7.
Fot. Pixabay.com
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
