Według nauki Kościoła poza nim nie ma zbawienia. Kościół jest sakramentem zbawienia. Jest misterium zjednoczenia ludzi z Bogiem, wspólnotą ludzi wierzących, dzięki której nie idzie się do Boga samemu. Czyniąc drugiemu dobrze, tworzymy wspólnotę. Nie wolno jednak mówić, że ktoś jest niewierzący, chyba że wyraźnie to deklaruje. Nie wolno nikogo potępiać.
W teologii rozróżnia się depozyt wiary od aktu wiary człowieka. Depozyt wiary to zespół prawd objawionych przez Boga i przez Kościół podawanych do wierzenia. Akt wiary może być naturalny i nadprzyrodzony. Akt naturalny odnosi się do drugiej osoby – wierzę komuś, wierzę Piotrowi, który w danej materii jest dla mnie autorytetem. Akt wiary nadprzyrodzony odnosi się do Boga. Prawdziwym motywem wiary jako cnoty boskiej jest autorytet Boga objawiającego. Wiara jako akt ludzki podlega rozwojowi, bo człowiek wzrasta i się rozwija. Św. Paweł pisze: „Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko. Kiedy stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecięce” (1Kor 13,11). A przekazując Koryntianom Ewangelię, mówił do nich „jako do cielesnych, jak do niemowląt w Chrystusie”. Nie mógł jeszcze przemawiać do nich „jako do ludzi duchowych”, czyli dorosłych w wierze.
Na czym polega wiara wierzących?
Wiarą jest Chrystus. Wiara jest oddaniem Bogu umysłu i serca. Pan Jezus naucza: „Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. A każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki” oraz: „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony, a kto nie uwierzy, będzie potępiony”.
Wiara jest łaską, darem Boga, ale zależy też od człowieka, czy ten dar przyjmie. Bóg objawia się, działając na rozum, wolę, uczucie. (…)
ks. Augustyn Eckmann
Więcej przeczytasz w 21. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [13 i 20 października 2024 R. XXXV Nr 21 (910)], str. 20-22.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
