NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO i II NIEDZIELA WIELKANOCY
NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
„Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię”
„Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał”
Pierwsze zdanie Biblii (umieszczone w tytule; Rdz 1,1) ukazuje początki istnienia świata i człowieka. Ludzie mogli liczyć na Bożą opiekę – zarówno w rajskim Edenie, jak i później (por. niedoszłą ofiarę z Izaaka, syna Abrahama [Rdz 22,1–18] i cudowne wyjście z Egiptu [Wj,14,15–15,1a; 15,1b–18]). Dobrodziejstwa, na jakie mogli liczyć ludzie, wymienia psalmista i prorok Izajasz (por. w kolejności występowania tekstów w liturgii Wigilii Paschalnej: Ps 33; 16; Iz 12; Ps 19; 42; 51). Stwórca traktował naród wybrany jak swą małżonkę (por. Iz 54,4) i zawarł z nim przymierze. Obiecał też zawrzeć nowe, „wieczyste przymierze” (Iz 55,3), a Izrael miał być posłuszny swemu Oblubieńcowi (por. Ba 3,9). Niestety nie sprostał temu zadaniu i sprzeniewierzył się Panu (por. Ez 36,16–17). Wszechmocny jednak zawsze dawał niewiernym ludziom szansę i dalej podnosił swą prawicę wysoko, by ich bronić przed wrogami (por. Ps 118,16). Zapowiedział również pokonanie śmierci. Jego obietnice ziściły się, gdy posłany przezeń Mesjasz po swej tragicznej śmierci na krzyżu powstał z martwych (por. orędzie anioła umieszczone w podtytule [Łk 24,6] oraz relacja św. Jana – Msza w dzień [J 20,1–9]). Zmartwychwstanie Syna Bożego było wyrazem ogromnej troski, jaką Najwyższy obdarzył nie tylko Izrael, ale całą ludzkość, i stało się najważniejszym przedmiotem przepowiadania w czasach apostolskich (por. Dz 10,34–43; Kol 3,1–4; 1 Kor 5,6–8). Prawdą tą żyjemy również i my, obchodząc „święto radosne Paschalnej Ofiary”.
II NIEDZIELA WIELKANOCY
„Pokój wam!”
„Ja jestem Pierwszy i Ostatni, i Żyjący”
Słowa umieszczone w podtytule (Ap 1,18) usłyszał św. Jan, który ujrzał triumfującego Chrystusa. Apostoł przeraził się bardzo, ale Pan uspokoił go, mówiąc: „Przestań się lękać!” (Ap 1,17). Zbawiciel zawsze przynosił ze sobą pokój. Po swym zmartwychwstaniu, przyszedłszy do apostołów, dwukrotnie pozdrowił ich słowami „Pokój wam!” (umieszczonymi w tytule; J 20,19.21). Ten sam zwrot powtórzył, witając ich ponownie, kiedy pojawił się ze względu na niewiernego Tomasza. Pokój, którego tak bardzo brakuje w świecie (szczególnie teraz, podczas wojny w Ukrainie), okazuje się być dobrem deficytowym. W jego miejsce pojawia się strach, niepewność, niezgoda. Pokoju ducha brakuje zazwyczaj między innymi ludziom dręczonym przez choroby i demony. Dobry Pasterz wie o tym doskonale, dlatego podczas swej publicznej działalności przychodził uciemiężonym owcom z pomocą. Ta pomoc nie zakończyła się wcale wraz z Jego śmiercią. Przeciwnie, po zmartwychwstaniu kontynuował ją poprzez aktywność wybranych przez siebie uczniów. Nie dziwi nas zatem fakt, że chorzy i opętani gromadzili się przy nich, pragnąc, „aby choć cień przechodzącego Piotra padł na któregoś z nich” (Dz 5,15). Jednak nie cień Księcia Apostołów ani nie on sam były źródłem skutecznej pomocy, lecz Chrystus, który przynosił potrzebującym pokój. Jako „Żyjący” czyni to również współcześnie, wszak „Jego łaska na wieki” (Ps 118,2–3) – jak pisał psalmista o Bogu Izraela, a my możemy odnieść jego słowa także do Bożego Syna. W Niedzielę Miłosierdzia Bożego warto szczególnie o nich pamiętać!
Więcej przeczytasz w 8. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [17 i 24 kwietnia 2022 R. XXXIII Nr 8 (845)]
TUTAJ można zakupić najnowszy (08/2022) numer dwutygodnika „Pielgrzym” w wersji tradycyjnej (papierowej):
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-82022-/1826
UWAGA – NOWOŚĆ!
TUTAJ można zakupić najnowszy (08/2022) numer dwutygodnika „Pielgrzym” w wersji elektronicznej (PDF):
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/PDF-Pielgrzym-082022-egzemplarz-cyfrowy-nie-podlega-zwrotowi-/1827
