XXVII i XXVIII NIEDZIELA ZWYKŁA
XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA
„Dodaj nam wiary”
„Zdrowe zasady (…) zachowaj jako wzorzec w wierze i miłości”
Jednym z wymiarów wiary jest zaufanie Bogu. Należy unikać wszelkich błędów w kwestiach wiary, o czym przekonują nas dzisiejsze czytania. Habakukowi zabrakło cierpliwości. W obliczu ucisku i przemocy zapytywał dramatycznie Boga: „Jak długo, Panie, mam wzywać pomocy – a Ty nie wysłuchujesz?” (Ha 1,2). Prorok wierzył, że Wszechmogący jest w stanie mu pomóc, ale jego wiara w chwili próby okazała się jeszcze zbyt słaba. Człowiek wierzący wie, że milczenie ze strony Boga może być niekiedy formą próby, którą należy pomyślnie przejść, w pełni Mu ufając. Nie wolno natomiast działać w drugą stronę, to znaczy nie wolno w imię wiary wystawiać Pana na próbę. On sam miał pretensje do Izraelitów, którzy się tego dopuścili. Mówił do nich kategorycznie: „Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, jak na pustyni w dniu Massa, gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła” (Ps 95,8–9). Taka postawa narodu wybranego to wiara niewłaściwa. Jako Żydzi musieli o tym wiedzieć apostołowie, skoro prosili Nauczyciela, by dodał im wiary (por. cytat w tytule; Łk 17,5). Zdziwili się zapewne, gdy odparł, że właściwie ugruntowana wiara byłaby w stanie dokonywać cudów (por. przesadzenie morwy; Łk 17,6). Niedowierzanie lub przesadna „wiara” w cudowności to dwie nieprawidłowe postawy. Jaka zatem powinna być wiara? Zdrowa. Św. Paweł polecał uczniowi Tymoteuszowi, aby zachował „wzorzec w wierze i miłości”, opierając się na „zdrowych zasadach” (jest to cytat w tytule; 2 Tm 1,13).
XXVIII NIEDZIELA ZWYKŁA
„Pan okazał swoje zbawienie”
„Aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie Jezusie”
Dzisiejsze czytania przede wszystkim pokazują zbawienie jako wybawienie od ciężkiej i zazwyczaj prowadzącej do śmierci choroby, jaką w czasach starożytnych był trąd. W cudowny sposób uzdrowiony został z niego wódz syryjski Naaman, dzięki Bogu Izraela i pośrednictwu Elizeusza. Wdzięczny poganin uznał wielkość Wszechmogącego, a prorokowi zaoferował dary (por. 2 Krl 5,14–17). Świadkowie tego wydarzenia mogli przekonać się o tym, co psalmista ubrał w następujące słowa (część z nich stanowi tytuł artykułu): „Pan okazał swoje zbawienie, na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość” (Ps 98,2). Wdzięczności za dar uzdrowienia z trądu zabrakło prawie wszystkich spośród dziesięciu, którym Jezus cudownie przywrócił zdrowie. Jeden tylko z tej grupy powrócił, by podziękować Panu za Jego miłosierny czyn (por. Łk 17,11–19). Zbawienie należy rozumieć nie tylko jako wybawienie od utrapień i cierpień (a do takich należał trąd), a więc dolegliwości fizycznych, ale dotyczy ono również sfery dużo ważniejszej, a mianowicie wyzwolenia z mocy złego. Finalnym skutkiem takiego aktu, którego dokonać może sam Bóg, jest życie wieczne. Wiedział o tym doskonale św. Paweł, który przeszedł w życiu wiele trudności i niepowodzeń w dziele głoszenia Dobrej Nowiny. Nie narzekał jednak, gdyż wiedział, że dzięki jego zaangażowaniu wielu ludzi ma szansę osiągnąć zbawienie. Apostoł napisał, że znosi wiele po to, aby ci, do których został posłany, mogli dostąpić zbawienia w Chrystusie (por. cytat w podtytule; 2 Tm 2,10).
Więcej przeczytasz w 20. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [2 i 9 października 2022 R. XXXIII Nr 20 (857)]
Dwutygodnik „Pielgrzym” można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
UWAGA – NOWOŚĆ!
Czasopismo do nabycia także w wersji elektronicznej (PDF)!
