Bernardyni to tradycyjne polskie określenie na Zakon Braci Mniejszych Regularnej Obserwancji. Byli to brązowi franciszkanie żyjący zgodnie z regułą św. Franciszka. Ten nurt w zakonie franciszkańskim rozpropagowali w XV wieku św. Bernardyn ze Sieny, a następnie jego uczeń św. Jan Kapistran, który przybył do Krakowa w 1453 roku. To właśnie dzięki jego płomiennym kazaniom jeszcze w tym samym roku powstał w Krakowie klasztor imienia św. Bernardyna ze Sieny.
Ponieważ w Krakowie od XIII wieku obecni byli już inni franciszkanie, lud krakowski nowych zakonników franciszkańskich nazwał od patrona ich klasztoru bernardynami. Zakon zdobył sobie w Polsce ogromną popularność, a sposób bycia bernardynów bardzo przypadł Polakom do gustu.
Przybycie bernardynów do Świecia
25 kwietnia 1625 roku bernardyni zostali uroczyście wprowadzeni do Świecia, otrzymali podmiejski drewniany kościół św. Michała oraz miejsce na budowę klasztoru. W kościele tym doznawał wówczas szczególnego kultu obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, według legendy podarowany przez nieznanego szlachcica z województwa sandomierskiego pod koniec XVI lub na początku XVII wieku. (…)
Maciej Stawiski, Jakub Stelągowski
Więcej przeczytasz w 18. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [5 i 12 września 2021 R. XXXII Nr 18 (829)]
TUTAJ można zakupić najnowszy (18/2021) numer dwutygodnika „Pielgrzym”:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-172021/287
