Liturgia słowa ze święta 22 lutego: 1 P 5, 1-4; Ps 23 (22), 1b-3a. 3b-4. 5. 6 (R.: por. 1b); Mt 16, 18; Mt 16, 13-19.
(Mt 16, 13-19 – z Biblii Tysiąclecia)
Wyznanie Piotra
13 Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» 14 A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». 15 Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» 16 Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». 17 Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. 18 Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. 19 I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».
Rozważanie:
Dziś w Ewangelii poruszono kilka tematów ciągle aktualnych: prymat Piotra, założenie Kościoła, ustanowienie spowiedzi, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Tematy te szczególnie jasno są omówione w Ewangelii według św. Mateusza. Urywki paralelne zawarte w dziełach Marka i Łukasza (por. Mk 8,27-30; Łk 9,18-21) pomijają pewne informacje: nie mówią nic np. o zmianie imienia Piotra, o przekazaniu kluczy, o założeniu Kościoła. Mateusz daje podstawy teologiczne funkcji Piotra wśród apostołów, a także w pierwotnym Kościele.
Jezus robi krótki wywiad z apostołami na temat: „Za kogo uważają mnie ludzie” (Mt 16,13). Piotr odpowiada w imieniu wszystkich i wyznaje prawdę o osobie Jezusa: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego” (Mt 16,16). Wyrażenie „Syn Boga żywego” znajduje się tylko w Ewangelii Mateuszowej. Wyjaśniają one wprost synostwo Boże, do czego też Mateusz zrobił już aluzję przy opisie narodzenia Jezusa, używając tam wyrażenia „Bóg z nami” (por. Mt 1,23). Dla Mateusza, który mówi o kierowniczej funkcji Piotra w Kościele, Piotr musi wyznać nie swoje przekonanie, ale wiarę Kościoła. W zamian za to Jezus podkreśla specjalne wybranie Piotra. Prawda, którą Piotr wyznał, nie była zdobyta przez niego, ale objawiona mu przez samego Boga. To objawienie potwierdza wybór Piotr na Głowę Kościoła przez Jezusa. Natura nowej funkcji apostoła wymaga od niego siły i zdecydowania. Musi być podobny do skały. Dlatego Jezus dokonuje zmiany jego imienia. Chociaż jest wybrany jako pierwszy, to jednak, jak wszyscy inni, musi pozostawać wierny Jezusowi i iść za Nim.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011