Św. Kingi, dziewicy, wspomnienie (24.07.2019, Środa)

Czytania: Wj 16,1-5. 9-15; Ps 78 (77), 18-19. 23-24. 25-26. 27-28 (R.: por. 24b); Mt 13,1-9

REKLAMA


Poczynając od dziś, przez cały tydzień, w Ewangelii, Jezus będzie wyjaśniał istotę królestwa Bożego. Dziś królestwo Boże jest porównane do siewcy, który rozrzuca ziarno po glebie. Ziemia, w którą ono wpada, jest różnej klasy. Każda przyjmuje ziarno, ale nie każda daje jednakowe warunki do wzrostu i wydania plonu. Jest gleba twarda jak droga, gdzie ziarno nie może się skryć i zostaje natychmiast zjedzone. Jest gleba skalista, która daje szybki wzrost ziarna, ale nie dostarcza potrzebnych soków dla życia rośliny. Jest gleba pełna cierni, które pomimo żyznych soków gleby zabijają słabe życie zrodzone z ziarna. Wreszcie jest gleba żyzna, dająca wzrost każdemu ziarnu. Jednak wyrosłe z ziarna źdźbła nie wykorzystują w jednakowej mierze soków gleby dla wydania owocu.
Jezus nie wyjaśnia tłumowi, co ta przypowieść oznacza. Wytłumaczy to później prywatnie Apostołom. Glebą są ludzie słuchający Go, ziarnem są Jego słowa. Plon, jaki słowo Jezusa wyda, zależny jest od zaangażowania się słuchającego w sprawę Bożą.
To wyjaśnienie odnosi się też do nas. Słuchając słowa Bożego jesteśmy glebą, na którą padają słowa Bożej nauki. Od naszej współpracy z łaską Bożą zależy wzrost słowa oraz plon, jaki ono wyda.


Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013

Udostępnij ten artykuł:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *