Liturgia słowa z piątku: Dz 25, 13-21; Ps 103 (102), 1b-2. 11-12. 19-20ab (R.: por. 19a); Por. J 14, 26; J 21, 15-19.
(J 21, 15-19 – z Biblii Tysiąclecia)
Piotr otrzymuje władzę pasterską
15 A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?» Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś baranki moje!» 16 I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?» Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś owce moje!». 17 Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?» Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?» I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje! 18 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz». 19 To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»
Rozważanie:
Dziś w Ewangelii opisana jest rozmowa Jezusa ze św. Piotrem. Piotr zaparł się Jezusa w Wielki Czwartek. Jezus przed swym wniebowstąpieniem daje mu możliwość wyznania miłości. Wymaga od niego jednak nie tylko zwykłej miłości, ale całkowitego oddania. Jest to dobrze wyrażone w języku greckim przez wykorzystanie dwóch odmiennych słów, używanych na opisanie miłości. Filotea – oznacza miłość jako poufałą przyjaźń, a agape – pełne miłości oddanie.
Swoją miłość do Jezusa św. Piotr okazał głosząc Ewangelię. Swoje oddanie pełne miłości bez granic potwierdził składając Bogu w ofierze swe życie na krzyżu, tak jak wcześniej to uczynił dla niego Jezus.
Opowiadanie dzisiejszej Ewangelii jest obrazem powrotu człowieka do Boga. Chodzi o człowieka, który przez grzech oddalił się od Boga. Św. Piotr zgrzeszył swym zaparciem się Jezusa. Przez okazanie jednak żalu (zob. Mk 14,72) powraca do pierwotnego zjednoczenia z Jezusem. Ten zaś nie wypomina Piotrowi popełnionego grzechu, ale go przywraca do przydzielonej mu uprzednio funkcji. Jezus jest wyrozumiały i cierpliwy.
Czyż to postępowanie Jezusa nie jest pocieszeniem dla nas, dodaniem nam odwagi? W ludzkiej słabości, podobnie jak św. Piotr, jesteśmy często narażeni na upadek. Jezus jednak jest gotowy na przebaczyć, jeśli tylko okażemy żal, a wyznając winę zapewnimy Go o miłości.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011