Liturgia słowa: Dz 20, 17-27; Ps 68 (67), 10-11. 20-21 (R.: por. 33a); J 14, 16; J 17, 1-11a.
(J 17, 1-11a – z Biblii Tysiąclecia)
MODLITWA ARCYKAPŁAŃSKA CHRYSTUSA
W obliczu dokonanego dzieła
17
1 To powiedział Jezus, a podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: «Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył 2 i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. 3 A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. 4 Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. 5 A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał.
Prośba za uczniów
6 Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. 7 Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od Ciebie. 8 Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. 9 Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. 10 Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje, i w nich zostałem otoczony chwałą. 11 Już nie jestem na świecie, ale oni są jeszcze na świecie, a Ja idę do Ciebie.
Rozważanie:
Dziś w Ewangelii są przekazane słowa modlitwy Jezusa. Można powiedzieć, że są one rozszerzeniem tematu z Ojcze nasz (zob. Mt 6). Modlitwa ta często jest nazywana Modlitwą kapłańską. Nazwa ta jest słuszna tylko wtedy, gdy przyjmiemy, że wstawiennictwo i zjednoczenie, o które Jezus prosi, jest dziełem kapłańskim. Lepiej jednak nazwać ją Modlitwą o jedność.
Jezus zwraca się bezpośrednio do Ojca. Jego godzina nadeszła. Obecność Boża w świecie została objawiona. Życie wieczne będzie polegało na rozpoznaniu tej obecności: „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa”. Uznanie Boga w Synu, którego Bóg posłał, jest życiem wiecznym.
Jezus ukazał obecność Bożą na ziemi, i teraz – po wypełnionej misji – wraca do swej obecności po prawicy Ojca. Ukończył zlecone Mu dzieło. Prawdziwa natura Boga, który jest Miłością, zostaje ukazana w jego śmierci ofiarnej. Uczniowie już uwierzyli w boskie pochodzenie Jezusa, w Jego jedność z Ojcem. Jezus prosi, aby Bóg zachował ich w tej wierze. Często myślimy, że nasze zaufanie Bogu musi być wsparte naszymi poczynaniami. Tymczasem Jezus kładzie los swych uczniów z pewnym zaufaniem w ręce Boga i Jemu pozostawia dalsze działanie.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011