Liturgia słowa: Dz 4, 32-37; Ps 93 (92), 1. 2 i 5 (R.: por. 1a); J 3, 14b-15; J 3, 7b-15.
(J 3, 7b-15 – z Biblii Tysiąclecia)
7 Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. 8 Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha». 9 W odpowiedzi rzekł do Niego Nikodem: «Jakżeż to się może stać?» 10 Odpowiadając na to rzekł mu Jezus: «Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? 11 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, cośmy widzieli, a świadectwa naszego nie przyjmujecie. 12 Jeżeli wam mówię o tym, co jest ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich? 13 I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego.
14 A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, 15 aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.
Rozważanie:
Wyznanie wiary w Jezusa jest potwierdzeniem przyjęcia za wiarygodne i prawdziwe wszystkiego tego, co On mówił o Bogu Ojcu. Jest też uznaniem doskonałej wiedzy Jezusa o Bogu i że wszystko, czego nauczał pochodzi od Boga, jest prawdą o Bogu i ukazuje ostateczne przeznaczenie człowieka. Boża troska o losy ludzkości została najdoskonalej ukazana światu w Jezusie wywyższonym na krzyżu. Tam bowiem Jezus dał żywe, a zarazem niezaprzeczalne świadectwo, że Bóg kocha każdego człowieka. Rozłożone na krzyżu ramiona Jezusa obejmują cały świat i równocześnie kierują zaproszenie do każdego żyjącego na tej ziemi, by uwierzył w miłość Bożą i, korzystając z niej, formował swoje życie, biorąc ją jako miernik każdego swego czynu.
Gdy taką postawę zajmiemy wobec Boga, nie pozostaniemy bez pomocy. Duch Boży bowiem ciągle działa dla dobra ludzi. Każdy może usłyszeć Jego głos, tak jak słyszy szum wiatru. Koniecznym jednak warunkiem jest to, aby być wyczulonym na głos Boży. W przeciwnym razie minie nas on niezauważony i niedosłyszany. Prośmy zatem dziś o łaskę szczególnej czułości na głos Boży i chętne przyjęcie go jako miernika każdego naszego czynu.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011