Liturgia słowa ze święta: Syr 3, 2-6. 12-14; Ps 128 (127), 1b-2. 3. 4-5 (R.: 1b); Kol 3, 12-21; Kol 3, 15a. 16a; Mt 2, 13-15. 19-23.
(Mt 2, 13-15. 19-23 – z Biblii Tysiąclecia)
Ucieczka do Egiptu
13 Gdy oni odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić». 14 On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; 15 tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: Z Egiptu wezwałem Syna mego.
Powrót do Nazaretu
19 A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się anioł Pański we śnie, 20 i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci, którzy czyhali na życie Dziecięcia». 21 On więc wstał, wziął Dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela. 22 Lecz gdy posłyszał, że w Judei panuje Archelaos w miejsce ojca swego, Heroda, bał się tam iść. Otrzymawszy zaś we śnie nakaz, udał się w strony Galilei. 23 Przybył do miasta, zwanego Nazaret, i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: Nazwany będzie Nazarejczykiem.
Rozważanie:
(…) liturgia stawia nam przed oczy świętą Rodzinę jako wzór naszego życia rodzinnego. W każdym z trzech czytań, które przed chwilą słyszeliśmy, wyrażona jest troska o dobro członków rodziny. Można w nich dostrzec krótkie wyjaśnienie czwartego przykazania Bożego, które brzmi: „Czcij ojca i matkę swoją”. Ta uroczystość św. Rodziny powinna skłonić do głębszego zastanowienia się nad życiem zwykłej rodziny ludzkiej i nad tym, w jaki sposób św. Rodzina może być wzorem tej ludzkiej. Aby to dobrze rozważyć, trzeba koniecznie przyjrzeć się z bliska trzem rodzinom: Rodzinie Bożej, Rodzinie Jezusa i naszej naturalnej ludzkiej rodzinie. Rodzina Boża jest złożona z trzech osób Bożych: Ojca, Syna i Ducha Świętego. W tej rodzinie są trzy elementy główne, które ją tworzą, tj. Ojciec, który jest osobą przekazującą życie; Syn, który otrzymuje życie; Duch Święty, który jest tym, który łączy Ojca z Synem za pomocą miłości, ponieważ jest miłością niestworzoną w łonie Trójcy Świętej. O Rodzinie Bożej złożonej z tych trzech Osób wiemy mało. W pewnym jednak sensie jesteśmy w stanie powiedzieć, że wiemy wszystko, o ile sam Bóg ustami apostoła Jana zaświadcza, że „Bóg jest Miłością” (zob. 1J, 4,8). Trzy Osoby Boże: Ojciec, Syn i Duch Święty, tak bardzo się miłują, że trudno jest wyobrazić sobie ich wzajemną miłość. Miłują się w sposób doskonały i pełny.
Zastanówmy się teraz nad rodziną Jezusa. Ją także tworzą trzy osoby. Ojcem tej rodziny jest Józef, synem Jezus, a matką Maryja. Domniemany ojciec, Józef, jest „mężem sprawiedliwym”, tj. tak doskonałym, że posiada wszystkie cnoty. Matka, najświętsza Maryja, jest niewiastą „pełną łaski”, bez grzechu, uświęconą łaską Bożą. Syn, Jezus, jest tym samym Synem Bożym, który stał się Człowiekiem – jak my, jak każdy z nas – rodząc się z Maryi Dziewicy, dziełem Ducha Świętego. Jeśli dobrze rozważymy te prawdy, to zobaczymy, że matka Maryja, która została wybrana przez Boga, aby stać się matką Jezusa, żyła całkowicie dla swojego Syna. Ojciec, Józef, został wybrany przez Boga, by być mężem Maryi i domniemanym Ojcem Jezusa. Tak Maryja, jak i Józef, żyli poświęcając całe swoje istnienie na służbę Bogu.
Ze swej strony Jezus żył całkowicie służąc Maryi i Józefowi. Pełniąc tę służbę, służył też swemu Ojcu, Bogu, ponieważ w Matce i Ojcu widział ojcostwo samego Boga. Żyjąc jedno dla drugiego, te trzy osoby tworzące świętą Rodzinę, praktykowały miłość w najwyższym stopniu, ponieważ kochać, to znaczy służyć innym, znaczy być zawsze gotowym czynić dobrze innym. Służba natomiast domaga się pokory i zrozumienia potrzeb innego człowieka. Często też wybaczenia wad i upadków osoby, też tej najbardziej kochanej. Żaden członek rodziny nie powinien o tym zapominać. Umieć wybaczyć innym, tak jak Bóg wybacza mi, to zasada życia chrześcijańskiego.
Jeżeli nasze rodziny chcą być naprawdę rodzinami chrześcijańskimi, muszą żyć tą samą miłością Rodziny Bożej i Rodziny Jezusa. Nie jest łatwo darzyć się prawdziwą miłością. Jest to jednak możliwe. Jest też konieczne. Tym bardziej, że w Członkach Świętej Rodziny z Nazaretu nie mamy tylko zwykłych wzorów do naśladowania, ale są to też najwięksi i najpotężniejsi święci, którzy wstawiają się u Boga, by uprosić dla każdej rodziny, która pragnie ich naśladować, łaski konieczne do świętego życia rodzinnego. Jeżeli członkowie chrześcijańskiej rodziny naśladują miłość Józefa, Maryi i Jezusa, mogą być pewni pięknego i szczęśliwego życia rodzinnego tu na ziemi i uczestnictwa w życiu rodzinnym samego Boga, a także rodziny z Nazaretu, w wieczności. Zatem w tę uroczystość Świętej Rodziny prośmy Boga o łaskę doskonałej miłości we wszystkich rodzinach.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011