Liturgia słowa: Ap 22, 1-7; Ps 95 (94), 1-2. 3-5. 6-7c (R.: por. 7bc); Por. Łk 21, 36; Łk 21, 34-36.
(Łk 21, 34-36 – z Biblii Tysiąclecia)
Potrzeba czujności
34 Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka, 35 jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. 36 Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym».
Rozważanie:
Dziś kończy się rok liturgiczny. W tym ostatnim dniu Kościół przypomina słowa Jezusa wzywającego do czujności. Święty Łukasz daje wyjaśnienie, na czym polega nasza czujność. Musi to być ciągła modlitwa o siłę do przetrwania wszelkich przeciwności i zachowania ufności. Ewangelia jest tym, co wzbudza i podtrzymuje tę ufność. Święty Łukasz dość często o tym wspomina. W swej Ewangelii daje kompletny przewodnik życia chrześcijańskiego, nie pomijając i nie łagodząc niczego, ale akcentując najważniejsze rzeczy.
Jezus przyszedł na świat po to, aby pouczyć ludzi o Bogu i zwyciężyć siłę zła na świecie. Dzięki jego Duchowi możemy stanąć przed Bogiem w pokoju i pewności, wiedząc, że królestwo, które Jezus przyszedł zbudować, rzeczywiście zastąpi królestwo tego świata. Aby ta wizja mogła być spełniona, Jezus zaprasza nas do ciągłej walki o wzrost w miłości, do przeciwstawienia się wygodom i troskom tego świata. Ta walka jest procesem, który musi trwać przez całe życie. Jeżeli będziemy „nadęci dumą”, zamroczeni i zatroskani o rzeczy banalne, nie będziemy przygotowani to tego, by opuścić ten świat i stanąć przed Bogiem. Musimy poważnie wziąć słowa św. Piotra: „Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając, kogo pożreć” (1 P 5,8).
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013