Liturgia słowa ze Wspomnienia 2 listopada podczas pierwszej Mszy: Hi 19. 1, 23-27a; Ps 27 (26), 1bcde. 4. 7 i 8b i 9a. 13-14 (R.: por. 13); 1 Kor 15, 20-24a. 25-28; Por. Ap 1, 5b. 6b; Łk 23, 44-46. 50. 52-53; 24, 1-6a lub Łk 23, 44-46. 50. 52-53.
Podczas drugiej Mszy: Dn 12, 1-3; Ps 42 (41), 2-3. 5; Ps 43 (42), 3. 4. 5 (R.: por. Ps 42 (41), 3ab); Rz 6, 3-9 lub Rz 6, 3-4. 8-9; Por. J 3, 16; J 11, 32-45.
Podczas trzeciej Mszy: Mdr 3, 1-9 lub Mdr 3, 1-6. 9; Ps 103 (102), 8 i 10. 13-14. 15-16. 17-18 (R.: por. Ps 37 (36), 39a); 2 Kor 4, 14 – 5, 1; J 6, 40; J 14, 1-6.
Albo według uznania – Liturgia słowa inna z Mszy za zmarłych.
(Łk 23, 44-46. 50. 52-53; 24, 1-6a – z Biblii Tysiąclecia)
Śmierć Jezusa
44 Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. 45 Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. 46 Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha.
50 Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady.
52 On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. 53 Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany.
ZMARTWYCHWSTANIE JEZUSA CHRYSTUSA
Pusty grób
24
1 W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. 2 Kamień od grobu zastały odsunięty. 3 A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. 4 Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. 5 Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: «Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? 6 Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał.
Rozważanie:
O co proszę? O serce przejęte duchową troską o zmarłych
Wsłucham się w pełne wzruszenia słowa Marii skierowane do Jezusa: (w. 32). Będę patrzył na jej zapłakaną twarz. Usłyszę jej szloch. Zwrócę uwagę, z jaką prostotą i otwartością mówi Jezusowi o swojej ufności do Niego.
Będę kontemplował twarz Jezusa, który wzrusza się i rozrzewnia, patrząc na ból i łzy szlochających kobiet. Będę patrzył, jak pełen smutku udaje się do grobu przyjaciela, Łazarza, i płacze (ww. 33-35).
Uświadomię sobie, że Jezus widzi każde moje cierpienie, wzrusza się na widok mojego bólu, płacze, kiedy widzi moje zagubienie i bezradność. Czy w chwilach cierpienia potrafi ę mówić Mu o moich uczuciach? Czy rozmawiam z Nim o moich buntach?
„Łazarzu, wyjdź na zewnątrz” (w. 43). Będę przez dłuższy czas kontemplował tę scenę. Usłyszę słowa Jezusa pełne mocy, zobaczę zdziwienie zgromadzonego tłumu oraz Łazarza wychodzącego z ciemności grobu.
Będę prosił o głębokie doświadczenie prawdy, że Jezus jest moim przyjacielem, który pragnie oddziaływać swoją mocą w moim życiu. Jest zdolny wyprowadzić mnie „na zewnątrz” z beznadziejnych sytuacji.
Odpowiem sobie szczerze na pytanie: Co jest moim „grobem” w codziennym życiu? Co zabiera mi radość i chęć do życia, kusi do ucieczki? Poproszę Jezusa w gorącej modlitwie, aby odsunął kamień od moich ciemnych miejsc życia, w których grzebię moje dobre pragnienia.
Poproszę Go z wiarą, aby swoją mocą wskrzesił we mnie głęboką przyjaźń do Jezusa. W listopadzie będę pamiętał o częstej modlitwie za zmarłych. Moim ponawianym aktem strzelistym będą słowa: „Wieczny odpoczynek…”.
Krzysztof Wons SDS/Salwator
Źródło: https://niezbednik.niedziela.pl/artykul/1885/O-co-prosze-O-serce-przejete-duchowa