Liturgia słowa: Ef 3, 2-12; Ps Iz 12, 2. 3 i 4bcd. 5-6 (R.: por. 3); Por. Mt 24, 42a. 44; Łk 12, 39-48.
(Łk 12, 39-48 – z Biblii Tysiąclecia)
39 A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie złodziej ma przyjść, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. 40 Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».
Przypowieść o słudze wiernym i niewiernym
41 Wtedy Piotr zapytał: «Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?» 42 Pan odpowiedział: «Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby na czas rozdawał jej żywność? 43 Szczęśliwy ten sługa, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynności. 44 Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. 45 Lecz jeśli sługa ów powie sobie w duszy: Mój pan ociąga się z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, 46 to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce. 47 Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. 48 Ten zaś, który nie zna jego woli i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą.
Rozważanie:
Możemy opowiedzieć się za postawionym przez Piotra pytaniem i pytać dalej: czy wszystko to, co jest powiedziane w Ewangelii, odnosi się do nas, czy też do wszystkich? Jak zwykle nie znajdziemy na to wyraźnej odpowiedzi. Jednak możemy łatwo zrozumieć, że ważną rzeczą jest wziąć sobie do serca wszystko, co Jezus mówi, i pomóc innym, by uczynili to samo.
Powinniśmy zastanowić się, jak wiele otrzymaliśmy i że wiele będzie od nas wymagane. Ostatnie zdanie Ewangelii informuje o bardzo ważnym problemie, nad którym warto często się zastanowić: „Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie” (Łk 12,48).
Jest w nas naturalna skłonność do chwalenia się. Często trudno jest się powstrzymać od ulegnięcia jej. Na ogół jednak ludzie wiedzą, jacy naprawdę jesteśmy. Powinniśmy też uświadomić sobie, że chwaląc się, stwierdzamy, iż więcej otrzymaliśmy od Boga łask, talentów i dóbr niż inni, zatem trzeba pamiętać, że więcej będzie wymagane od nas na sądzie ostatecznym. Tam chwalący się będą mogli narzekać na wynik sądu, będą mogli mówić: „Dlaczego tamci otrzymali więcej niż my? Uczyniliśmy tak samo jak Oni”. Wtedy Bóg może odpowiedzieć: „Powinniście uczynić kilkakrotnie więcej. Często bowiem słyszałem, że byliście lepsi od innych”.
Dobry chrześcijanin, dobry uczeń Jezusa, powinien zawsze żyć świadomością, że został bardzo obdarowany przez Boga. Powinien starać się wszystko dobrze zainwestować w życie chrześcijańskie, by złożyć kiedyś przed Bogiem wielokrotnie powiększoną pierwotną posiadłość.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012