Liturgia słowa ze święta według nowego wydania Lekcjonarza mszalnego – tom III na końcu: Iz 6, 1-4. 8 lub Hbr 2, 10-18; Ps 23 (22), 2-3. 5. 6 (R.: por. 1b); Ez 36, 25a. 26a; J 17, 1-2. 9. 14-26.
(J 17, 1-2. 9. 14-26 – z Biblii Tysiąclecia)
MODLITWA ARCYKAPŁAŃSKA CHRYSTUSA
W obliczu dokonanego dzieła
17
1 To powiedział Jezus, a podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: «Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył 2 i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś.
9 Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi.
14 Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. 15 Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. 16 Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. 17 Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. 18 Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. 19 A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.
Prośba za przyszły Kościół
20 Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; 21 aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. 22 I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. 23 Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. 24 Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. 25 Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. 26 Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich».
Rozważanie:
Często zapominamy, że Jezus troszczy się o nasze życie w wierze, tak samo, jak troszczył się o swych uczniów. Św. Jan, przekazując w Ewangelii modlitwę Jezusa, przypomina, że Jezus wstawia się za nami u Ojca. Jezus prosi Ojca o szczególną łaskę, o dar jedności: „aby wszyscy stanowili jedno, aby i oni stanowili w Nas jedno”. Te słowa ukazują troskę Jezusa o to, aby ci, którzy przyjmą Jego naukę, żyli w zgodzie.
Jezus znał ludzką skłonność do kłótni, zazdrości i uporu. Mówi o tym Ewangelia. Skłonność ta blokuje siłę słów Jezusa. Jak więc może świat poznać Jezusa i przyjąć Ewangelię, jeśli uczniowie będą żyli w niezgodzie? Tylko przez jedność w miłości, posłannictwo chrześcijan stanie się skuteczne w świecie. Jeśli ta jedność będzie widoczna, wtedy ludzie słyszący Ewangelię uwierzą. Więcej, poznają, że Jezus jest naprawdę Synem Bożym, że głosił Ewangelię miłości i przebaczenia, i że ta miłość jest też gwarantem obecności Jezusa. Sam bowiem zapewnił, że gdzie ludzie są zjednoczeni w zgodzie i miłości, tam On sam jest obecny (zob. Mt 18,19-20).
Prośmy więc o miłość w naszych sercach, abyśmy naszym życiem mogli ukazywać ludziom nasze zjednoczenie z Bogiem.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013