Liturgia słowa z uroczystości: Iz 60, 1-6; Ps 72 (71), 1b-2. 7-8. 10-11. 12-13 (R.: por. 11); Ef 3, 2-3a. 5-6; Mt 2, 2b; Mt 2, 1-12.
(Mt 2, 1-12 – z Biblii Tysiąclecia)
Mędrcy ze Wschodu
2
1 Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy 2 i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać mu pokłon». 3 Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. 4 Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. 5 Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak napisał Prorok:
6 A ty, Betlejem, ziemio Judy,
nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy,
albowiem z ciebie wyjdzie władca,
który będzie pasterzem ludu mego, Izraela».
7 Wtedy Herod przywołał potajemnie Mędrców i wypytał ich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. 8 A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon». 9 Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. 10 Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. 11 Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. 12 A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do swojej ojczyzny.
Rozważanie:
Uroczystość Objawienia Pańskiego, u nas nazywana Uroczystością Trzech Króli, ma wielkie znaczenie dla nas chrześcijan pochodzących z narodów pogańskich. Ukazuje ona, że Jezus jako Zbawiciel nie przyszedł tylko, aby zbawić Naród Wybrany, ale już od pierwszych dni swego życia zapragnął, aby wiedziały o Nim wszystkie narody. W obrazowy sposób opowiada o tym św. Mateusz przedstawiając Mędrców ze Wschodu bez podania ich liczby, imion i kraju pochodzenia. Prawdopodobnie czyni tak umyślnie, aby wskazać, że w ich osobach złożyła pokłon Jezusowi cała ludzkość. Przy tym pozwala czytelnikowi rozważyć dobrze to, w jaki sposób i przez kogo został Jezus przyjęty. Jedni przyjmują Jezusa z całą miłością, inni tylko przychylnie uznając Jego godność, jeszcze inni wprost Go ignorują, a nawet są tacy którzy czyhają na Jego życie.
Św. Mateusz ukazuje, że już od pierwszych dni życia los Jezusa jest określony – są różne reakcje w stosunku do Niego. Jezus jest w centrum dzisiejszej Ewangelii, to oczywiste. Do Niego spieszą Mędrcy prowadzeni przez gwiazdę. Ich przybycie wzbudza w Jerozolimie zamieszanie i lęk. Na postawione pytanie Herod, przedstawiciel narodu, nie umie odpowiedzieć. Zwołuje arcykapłanów i uczonych, aby ci poszukali odpowiedzi w Piśmie. Znajdują przepowiednie o narodzeniu Jezusa i wskazują nawet miejsce, dawną posiadłość rodową króla Dawida. Pozostają jednak obojętni – narodzenie Jezusa nie wzbudza ich zainteresowania. Herod wysyła Mędrców i udaje zadowolonego z narodzenia Jezusa, prosi nawet, aby wrócili i dokładnie wskazali miejsce, w którym przebywa. Mędrcy udają się w drogę. Znów sam Bóg ich prowadzi. W ten sposób otrzymują potwierdzenie, że ich trudy i wysiłki odszukania nowonarodzonego Króla-Zbawcę zostały ukoronowane sukcesem. Po okazaniu szacunku i uwielbienia Jezusowi składają dary. Złoto – symbol królewski; kadzidło – symbol kultowej czci; mirra, pachnąca żywica – symbol śmierci. W tych darach jest opisana symbolicznie osoba Jezusa, Jego godność królewska i zbawcza śmierć.
W opowiadaniu o Mędrcach św. Mateusz przedstawia Jezusa jako prawdziwego Króla, który zasługuje, aby być poszukiwanym i obdarowanym. Do Niego idą ludzie prowadzeni światłem gwiazdy i Pisma. Odważnie pokonują wszystkie trudności. Jezus będąc dzieckiem nie wypowiada ani jednego słowa, a jednak Jego istnienie już dzieli ludzi. Wrogość jest ukazana tak w postawie Heroda, jak też i w postawie całej Jerozolimy.
Jaka jest moja postawa wobec Jezusa? Czy narodzenie i dzieło Jezusa jest w centrum mego życia?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013