Liturgia słowa: Rdz 49, 29-33; 50, 15-26; Ps 105 (104), 1-2. 3-4. 6-7 (R.: por. Ps 69 (68), 33b); Por. 1 P 4, 14; Mt 10, 24-33.
(Mt 10, 24-33 – z Biblii Tysiąclecia)
Męstwo w ucisku
24 Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego pana. 25 Wystarczy, jeśli uczeń będzie jak jego nauczyciel, a sługa jak pan jego. Jeśli pana domu przezwali Belzebubem, o ileż bardziej jego domowników tak nazwą. 26 Więc się ich nie bójcie! Nie ma bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. 27 Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie na świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach! 28 Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle. 29 Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież żaden z nich bez woli Ojca waszego nie spadnie na ziemię. 30 U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. 31 Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.
32 Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. 33 Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie.
Rozważanie:
W dzisiejszej Ewangelii słyszymy słowa pocieszenia skierowane do prześladowanego Kościoła. Jeżeli ludzie wystąpili przeciwko Jezusowi, nazywając Go nawet belzebubem, to czego lepszego mogą spodziewać się Jego uczniowie?
Czytając Ewangelię według św. Mateusza, można łatwo wyciągnąć wniosek, że była ona pisana wtedy, gdy prześladowanie młodego Kościoła było bardzo gwałtowne. Autor bowiem często przypomina słowa Jezusa, iż uczeń powinien mieć odwagę doświadczenia skutków wyznania przez ludźmi tego, że jest Jego uczniem.
Uczeń Jezusa uczestniczy w losie swego Mistrza. Jeżeli żyje i przekazuje światu naukę, którą od Niego otrzymał, musi być pewien, że nie zawsze zostanie przyjęty, ale często będzie odrzucany. Wiara w Jezusa pomoże mu jednak przezwyciężyć strach, i da pewność, że cokolwiek się wydarzy, towarzyszyć mu będzie miłość i troskliwa opieka Boża. Albowiem nawet to, że ludzie nie przyjmą człowieka, który naucza i świadczy i Bogu, zostało ujęte w Jego plan. Uczeń Jezusa, w życiu i postępowaniu, ma pozostać zawsze solidarny ze swoim Mistrzem. Jeśli tak się stanie, wówczas może być pewny, że na Sądzie Ostatecznym Jezus okaże swoją solidarność z nim.
Czy te pouczenia Jezusa mogą mieć zastosowanie też w mym codziennym życiu?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011