Liturgia słowa: Wj 16, 1-5. 9-15; Ps 78 (77), 18-19. 23-24. 25-26. 27-28 (R.: por. 24b); Mt 13, 1-9.
(Mt 13, 1-9 – z Biblii Tysiąclecia)
NAUCZANIE W PRZYPOWIEŚCIACH
Przypowieść o siewcy
13
1 Owego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. 2 Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. 3 I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami:
«Oto siewca wyszedł siać. 4 A gdy siał, niektóre [ziarna] padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. 5 Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. 6 Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. 7 Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. 8 Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. 9 Kto ma uszy, niechaj słucha!».
Rozważanie:
Poczynając od dziś, przez cały tydzień, w Ewangelii, Jezus będzie wyjaśniał istotę królestwa Bożego. Dziś królestwo Boże jest porównane do siewcy, który rozrzuca ziarno po glebie. Ziemia, w którą ono wpada, jest różnej klasy. Każda przyjmuje ziarno, ale nie każda daje jednakowe warunki do wzrostu i wydania plonu. Jest gleba twarda jak droga, gdzie ziarno nie może się skryć i zostaje natychmiast zjedzone. Jest gleba skalista, która daje szybki wzrost ziarna, ale nie dostarcza potrzebnych soków dla życia rośliny. Jest gleba pełna cierni, które pomimo żyznych soków gleby zabijają słabe życie zrodzone z ziarna. Wreszcie jest gleba żyzna, dająca wzrost każdemu ziarnu. Jednak wyrosłe z ziarna źdźbła nie wykorzystują w jednakowej mierze soków gleby dla wydania owocu.
Jezus nie wyjaśnia tłumowi, co ta przypowieść oznacza. Wytłumaczy to później prywatnie Apostołom. Glebą są ludzie słuchający Go, ziarnem są Jego słowa. Plon, jaki słowo Jezusa wyda, zależny jest od zaangażowania się słuchającego w sprawę Bożą.
To wyjaśnienie odnosi się też do nas. Słuchając słowa Bożego jesteśmy glebą, na którą padają słowa Bożej nauki. Od naszej współpracy z łaską Bożą zależy wzrost słowa oraz plon, jaki ono wyda.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011