25. marca – O zachowanie klauzuli sumienia i godne warunki pracy dla lekarzy, pielęgniarek, położnych, farmaceutów i dyrektorów placówek ochrony zdrowia.
Patron dnia: Służebnica Boża Stanisława Leszczyńska
Stanisława Leszczyńska odznaczała się heroiczną wiernością etosowi położnej. Ryzykując własnym życiem, w obozie koncentracyjnym ratowała noworodki przed dzieciobójstwem. Krucha i wątłej postury. Okazała się jednak mocarna duchem, przeciwstawiając się bezlitosnym egzekutorom prawa skazującego na śmierć niewiniątka. Była pełną słodyczy matką dla kobiet przygotowujących się do porodu i będących w połogu. Mimo skrajnie niehigienicznych warunków, zapewniła kobietom wystarczającą pomoc, chroniąc ich zdrowie i życie. Udając się do rodzących, wzywała wstawiennictwa Maryi, by ta przybyła, „choćby o jednym pantofelku” i zatroszczyła się o pomyślny przebieg porodu.
Wprowadzenie do polskiej ochrony zdrowia przesłanki psychiatrycznej, umożliwiającej wykonanie aborcji i uzależnienie finansowania placówek medycznych od świadczenia usług aborcyjnych, dramatycznie zakwestionowało wolność sumienia i bezpieczne warunki pracy personelu medycznego. Przesłanka psychiatryczna w założeniu miała zapewnić dostęp do aborcji eugenicznej, w rezultacie przywróciła także aborcję społeczną.
W dyskursie medialnym przesłanka psychiatryczna została w wyrafinowany sposób wyselekcjonowana, i następnie zneutralizowana z szerokiego grona innych, wprost kojarzonych z aborcją motywowaną racjami społecznymi. Faktycznie jednak zarówno u podstaw aborcji społecznej, jak i eugenicznej, stoi ta sama przyczyna – różnorako ujmowany dobrostan psychospołeczny rodziców. W istocie spór o aborcję eugeniczną i społeczną, a dokładnie rzecz biorąc, ich wzajemne różnicowanie i prezentowanie jako odrębnych jakości, toczy się na płaszczyźnie odmiennie waloryzowanych przejawów dobrostanu rodzica i nie przekracza jego szczelnych granic.
Politycy, sprzeciwiający się rzekomemu zmuszaniu kobiet do rodzenia dzieci, paradoksalnie nakładają na personel medyczny rygory uczestnictwa w procedurze aborcyjnej. Placówka nie może odmówić aborcji, co oznacza konieczność jej wykonania przez któregoś z zatrudnionych w niej lekarzy i asystowania jednej z pielęgniarek lub położnych. Tym samym państwo przekracza swoje uprawnienia, wymaga bowiem od personelu medycznego rezygnacji z wolności sumienia i tworzy warunki pracy wymuszające postawę heroizmu. To zaś może wpłynąć na stabilność zatrudnienia i bezpieczeństwo finansowe ich rodzin. Dalsza obowiązywalność przesłanki psychiatrycznej stanie się podstawą selekcji pracowników medycznych w rekrutacji do placówek ochrony zdrowia, a w następstwie – dyskryminacji osób jednoznacznie opowiadających się „za życiem”.
Z Listu pasterskiego metropolity łódzkiego, kard. Grzegorza Rysia, na zakończenie diecezjalnego etapu procesu beatyfikacyjnego Służebnicy Bożej Stanisławy Leszczyńskiej – na IV niedzielę Wielkiego Postu 2024 r.:
Ufamy, że Pan sam wybiera – i ostatecznie wybierze – czas wyniesienia jej na ołtarze. Trudno jednak uznać za przypadek to, że zamknięcie jej procesu beatyfikacyjnego na poziomie diecezji dokonuje się wtedy, gdy we Francji przegłosowano właśnie włączenie do konstytucji „prawa” do aborcji, i gdy w Polsce czyni się aborcję jednym z najgorętszych tematów politycznych gier. Radykalne ŚWIADECTWO Stanisławy Leszczyńskiej NIE JEST „PRZECIWKO” KOMUKOLWIEK (…); JEJ ŚWIADECTWO JEST „ZA”! Za każdym życiem, za jego wartością i sensem – również wtedy, gdy nie ma szans przetrwać; za życiem i za jego godnością – także za jego prawem do godnej śmierci. Również dla niemowlęcia – u boku matki, która nie może go ocalić, ale może je przyjąć i ukochać.
Służebnica Boża Stanisława Leszczyńska – ur. 8 maja 1896 r., znana jako „położna z Auschwitz”. Była absolwentką Państwowej Szkoły Położniczej w Warszawie. Przez niemal 38 lat pracowała w zawodzie położnej. Biegle władała językiem portugalskim i niemieckim, co okazało się nieocenioną umiejętnością w okresie okupacji hitlerowskiej w Polsce. Aresztowana za działalność konspiracyjną, w 1943 r. trafiła do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, w którym przyjęła kilkaset porodów. Sprzeciwiała się prawu obozowemu, które nakazywało odbierającej poród zabijać noworodki. Zmarła 11 marca 1974 r. W 1992 r. rozpoczął się jej proces beatyfikacyjny.
Źródło: https://pro-life.pl/v-tydzien-modlitw-o-ochrone-zycia-2025/
