Kazimierz Hołoga urodził się 18 stycznia 1913 roku w Poznaniu, zmarł 12 września 1958 roku. Był najmłodszym z siedmiorga dzieci Wincentego i Marty z domu Białkowskiej. Matka, bardzo religijna, zaszczepiała w rodzinie miłość do Boga i ojczyzny, którą on przeniósł na swoje dorosłe życie i praktykował do końca.
Kazimierz Hołoga był lekarzem, dyrektorem Szpitala Powiatowego w Nowym Tomyślu (1951–1958). Dał się poznać jako człowiek bardzo ofiarny, poświęcający się dla ludzi i pracowity, ale także jako osoba bardzo towarzyska. Jego autorytetem był dr Karol Marcinkowski. Pomagał w powojennej odbudowie Polski. Życie uważał za wspaniałą okazję do czynienia dobra. Chciał odpowiednio do swoich możliwości praktykować jako lekarz w duchu miłości i służby braciom. Swoje pragnienia spełnił w Szpitalu Powiatowym w Nowym Tomyślu. Był jednym z najlepszych diagnostów i chirurgów w kraju, niezwykle rzetelny w swojej pracy, często konsultował się z innymi lekarzami. Sprzeciwiał się wykonywaniu aborcji, oferował nawet pomoc finansową w wychowaniu mającego się urodzić dziecka. Młodzież leczył za darmo.
Zaatakowała go groźna choroba jelit, nie udało się go uleczyć. W czasie trwania choroby dawał przykład poddania się woli Bożej i spokojnie przygotowywał się na spotkanie z Bogiem. Jego pogrzeb odprawił bp Franciszek Jedwabski z kilkunastoma kapłanami. W ostatniej drodze towarzyszyło mu sześć tysięcy ludzi.
Źródła: wirtualnepniewy.pl, oledry.pl, archpoznan.pl
Fot. archpoznan.pl
„Pielgrzym” 2017, nr 3 (709), s. 4
