O wrodzonej i niezbywalnej godności człowieka mówi się często. Na czym ona polega?
O wrodzonej i niezbywalnej godności człowieka mówi się często. Na czym ona polega?
Rozumienie godności osoby ludzkiej jest ważne. To prawda, że termin „godność” używany jest w różnych znaczeniach i w różnych kontekstach. W podstawowym znaczeniu termin ten znaczy tyle, co wartość człowieka z tego tytułu, że jest człowiekiem. A jest człowiekiem od chwili ukonstytuowania się pierwszej ludzkiej komórki. Co takiego stanowi o wyjątkowej wartości każdego bez wyjątku człowieka? Odpowiedź na to pytanie uwarunkowana jest przyjętą, bardziej lub mniej świadomie, filozoficzną koncepcją człowieka. Twierdzę, że o wartości czy godności człowieka stanowi duchowość człowieka – to, że jest osobą, jednością psychofizyczną, że jest obdarzony intelektem i wolną wolą, że jest zdolny do intelektualnego poznania i miłości oraz to, że jest obiektywnie ukierunkowany na zjednoczenie z Bogiem. Dzięki temu góruje nie tylko nad przyrodą, ale także nad kulturą i relacjami społecznymi. To ważne: horyzont życia człowieka sięga wyżej. Człowieka nie da się zrozumieć, pomijając jego przeznaczenie dla życia w Bogu.
Tak rozumianą godność posiada każdy człowiek, niezależnie od płci, narodowości, wykształcenia, pozycji społecznej, wyznawanej religii, niezależnie od tego, czy jest zdrowy, czy chory, czy jest w łonie matki, czy na łożu śmierci, czy jest człowiekiem uczciwym, czy grzesznikiem i przestępcą.
Nie naruszamy godności osobowej człowieka, polemizując z jego poglądami czy wartościując jego czyny, krytykując jego program społeczno-polityczny lub przeciwstawiając się tym jego inicjatywom, które oceniamy jako społecznie szkodliwe. Polemika i krytyka czyichś poglądów nie są jeszcze „mową nienawiści”.
ks. Piotr Moskal
„Pielgrzym” [31 marca i 7 kwietnia 2024 R. XXXV Nr 7 (896)], str. 33.
Fot. Pixabay.com
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
