Wakacyjny czas sprzyja refleksjom nad życiem, zwłaszcza gdy nasze drogi będą przebiegały przez miejsca, gdzie wszystko wokół zachęca do kontemplacji. Warto pod tym kątem przyjrzeć się szlakowi naznaczonemu dziedzictwem cysterskim, tym bardziej że stanowi on element międzynarodowego programu „Europejskich dróg kulturowych”. Głównym celem tego programu jest ukazanie wspólnego wielowiekowego dziedzictwa łączącego wszystkie kraje naszego kontynentu. A cystersów można nazwać prekursorami zjednoczonej Europy.
Historia cystersów zaczyna się w średniowiecznej Francji. Pierwszy klasztor założył św. Robert z Molesmes w 1098 r. w Burgundii, koło Dijon, w miejscowości Cîteaux (z łac. Cistercium, czyli „za trzecim kamieniem milowym” od drogi z Langres do Chalon). To od Cistercium wziął nazwę późniejszy zakon cystersów. Początkowo filie zakonu powstawały tylko w Burgundii, jednak dzięki św. Bernardowi, późniejszemu opatowi Clairvaux, cystersi dotarli do licznych państw europejskich, m.in. do Niemiec, Szwajcarii, Belgii, Hiszpanii, Austrii, Irlandii, Danii, Polski i na Wyspy Brytyjskie.
Obecnie Zakon Cysterski składa się z 13 kongregacji monastycznych funkcjonujących w Europie (Hiszpania, Włochy, Niemcy, Austria, Szwajcaria, kraje Beneluksu, Czechy, Węgry, Polska), USA, Brazylii i Wietnamie oraz klasztorów niezależnych. Niektóre z nich prowadzą wyłącznie życie monastyczne. (…)
Zofia Pomirska
Więcej przeczytasz w 14. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [7 i 14 lipca 2024 R. XXXV Nr 14 (903)], str. 4.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
