Czarne dziury są jednymi z najbardziej tajemniczych obiektów w kosmosie i nadal stanowią przedmiot intensywnych badań naukowych. Jest to obszar przestrzeni kosmicznej, którego grawitacja jest na tyle silna, że nawet światło nie może wydostać się z jego wnętrza. Czarne dziury powstają w wyniku kolapsu masywnych gwiazd po zakończeniu procesu jądrowego w ich wnętrzu. Gdy grawitacja jest na tyle silna, że przewyższa siłę odpychającą elektromagnetyczną (która utrzymuje atom w formie „normalnej” materii), materia zostaje skompresowana do punktu o nieskończonej gęstości, zwanej singularnością. Obszar wokół tej singularności, gdzie grawitacja jest bardzo silna, nazywany jest horyzontem zdarzeń, poza którym nie można już zobaczyć ani dotknąć niczego, co znajduje się wewnątrz czarnej dziury. Obserwacje astronomiczne wskazują, że w centrum wielu galaktyk znajdują się supermasywne czarne dziury, których masy mogą sięgać milionów lub nawet miliardów mas Słońca. Czarne dziury mają kluczowe znaczenie w zrozumieniu ewolucji galaktyk i kosmosu jako całości.
Karolina Nowopolska
„Pielgrzym” [3 i 10 marca 2024 R. XXXV Nr 5 (894)], str. 35.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
