Na dwa lata przed śmiercią o. Juliusz Mancinelli, przyjęty przez ks. Piotra Skargę i króla Zygmunta III Wazę, przekazał im wieść, że dwukrotnie dostąpił wizji Maryi. Jezuita powtórzył słowa, które wówczas usłyszał: „Ja jestem Królową Polski. Jestem Matką tego narodu, który jest mi bardzo drogi, więc wstawiaj się do mnie za nim i o pomyślność tej ziemi błagaj nieustannie, a ja będę ci zawsze, tak jak teraz, miłościwą”.
Imię Maryi Królowej Polski jest związane z objawieniami o. Juliusza Mancinelliego, włoskiego jezuity, który 14 sierpnia 1608 r., zatopiony w modlitwie w klasztorze Il Gesù Nuovo w Neapolu, pragnąc oddać cześć Wniebowziętej, zobaczył Niepokalaną Dziewicę z Dzieciątkiem na ręku. Była okryta purpurą, u Jej stóp klęczał św. Stanisław Kostka. Mancinelli nie widział nigdy Maryi w tak wielkim majestacie, dlatego zapragnął pozdrowić Ją tytułem, jakim jeszcze nikt Jej nie uczcił. Wówczas Matka Boga rzekła do niego: „A czemu Mnie Królową Polski nie zowiesz? Ja to królestwo wielce umiłowałam i wielkie rzeczy dlań zamierzam, ponieważ osobliwą miłością ku Mnie pałają jego synowie”. O. Mancinelli opowiedział o tym przyjacielowi, jezuicie, o. Mikołajowi Łęczyckiemu, dzięki któremu wiadomość ta dotarła do króla Zygmunta III Wazy. Ten wespół z ks. Piotrem Skargą i zakonem jezuitów rozgłosił, że Bogarodzica raczyła ogłosić się Królową Polski. Odtąd wzrastała Jej cześć w narodzie. (…)
o. Paweł Warchoł
Więcej przeczytasz w 9. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [27 kwietnia i 4 maja 2025 R. XXXVI Nr 9 (924)], str. 16-17.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
