Gdy 1 września Niemcy zaatakowały Polskę, dobrowolnie wstąpił do Obrony Narodowej. Doświadczenia wojenne ukształtowały go jako człowieka i lekarza psychiatrę. Jego misją stała się pomoc byłym więźniom niemieckich obozów koncentracyjnych w „powrocie do życia”.
Niedługo po II wojnie światowej Antoni Kępiński zainicjował pionierskie i unikalne w skali Polski badania psychiatryczne byłych więźniów obozów koncentracyjnych. Ich przedmiotem był KZ-syndrom, który opisuje zmiany osobowości dokonujące się w psychice „pod wpływem nieludzkich warunków”. Na bazie rozmów przeprowadzonych z byłymi więźniami Kępiński uznał, że ekstremalne okoliczności panujące w obozach wyzwalały to, co w normalnych warunkach jest głęboko ukryte w duszy człowieka. Zazwyczaj było to okrucieństwo, ale zdarzały się również odruchy serca, będące prawdziwym „niebem” w piekle obozowej rzeczywistości. Właśnie wiara w to – uważał Kępiński, iż człowieka nie da się do końca upodlić, pozwalała wielu więźniom przetrwać. Co skłoniło wybitnego psychiatrę do podjęcia takiej właśnie tematyki? Odpowiedź ukryta jest w jego życiorysie. (…)
Jan Hlebowicz, publicysta, historyk, pracownik IPN Gdańsk
Więcej przeczytasz w 18. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [4 i 11 września 2022 R. XXXIII Nr 18 (855)]
Numer 18/2022 dwutygodnika „Pielgrzym” w wersji tradycyjnej (papierowej) można zakupić TUTAJ.
UWAGA – NOWOŚĆ!
Numer 18/2022 dwutygodnika „Pielgrzym” w wersji elektronicznej (PDF) można zakupić TUTAJ.
