Ziarno Słowa – ks. Wojciech Kardyś

XXIX i XXX NIEDZIELA ZWYKŁA

REKLAMA


XXIX NIEDZIELA ZWYKŁA
„Kielich, który Ja mam pić, pić będziecie”
„On wyda swe życie na ofiarę za grzechy”

Jakub i Jan, dwaj uczniowie Jezusa, poprosili Mistrza o zaszczytne miejsca w Królestwie Bożym. Liczyli zapewne, że przy Nim mogą zrobić niezłą karierę. Szybko przekonali się, że jedyną „karierą”, jakiej mogą się spodziewać, jest cierpienie w imię Nauczyciela. Obrazuje je motyw kielicha (por. zapowiedź Pana umieszczona w tytule; Mk 10,39). Nie mogło być inaczej, skoro sam Jezus, według woli Wszechmogącego, miał poddać się doświadczeniom. „Spodobało się Panu zmiażdżyć swojego Sługę cierpieniem” (Iz 53,10) – tak zapowiedział mękę i śmierć Mesjasza Izajasz (por. również cytat w podtytule; Iz 53,10). Nie na tym jednak miał Boży Syn poprzestać. W proroctwie mowa jest o ujrzeniu światła po udrękach, co odnieść możemy do zmartwychwstania. Cierpiący Sługa jest jednocześnie arcykapłanem, a jako doświadczony cierpieniem, potrafi doskonale zrozumieć trudności ludzi, a zwłaszcza własnych uczniów, i przyjść im z pomocą (por. Hbr 4,14–16). On sam stanie się wsparciem i tarczą (por. Ps 33,20) dla wszystkich, którzy Go naśladując, będą pili kielich doświadczeń i prześladowań. One staną się udziałem Jego uczniów, o ile ci zechcą iść śladem Mistrza i zrobić wielką „karierę” w Jego Królestwie. Wytyczona przez Jezusa droga jest aktualna również współcześnie. Oto dlaczego chrześcijanie stają się ofiarami nienawiści ze strony wrogów Chrystusa, bywają dyskryminowani i prześladowani. Piją kielich goryczy, który jednak nie oznacza ich klęski, jest bowiem zapowiedzią ich wysokiego miejsca w Królestwie Bożym.


XXX NIEDZIELA ZWYKŁA
„Pan odmienił los Syjonu”
„Wśród pociech ich przyprowadzę”

Gdy sytuacja wydaje się beznadziejna i nie widać perspektyw poprawy, nigdy nie wolno się załamywać. Bóg potrafi odmienić zły los, jeśli Mu zaufamy i poprosimy o pomoc. Przekonali się o tym Izraelici, których wrogie wojska króla Nabuchodonozora uprowadziły w VI wieku przed Chr. do Babilonii. W obliczu narodowego załamania i w atmosferze tęsknoty za utraconą ojczyzną naród wybrany usłyszał słowa pociechy. Prorok Jeremiasz przywołał słowa Pana, który zapowiedział, że sam przyprowadzi swój lud z wygnania i wówczas nastąpi wielka radość. Dotychczasowy smutek prze-
mieni się w wesele (por. fragment w podtytule; Jr 31,9). Psalmista (a jego wypowiedź znajduje się w tytule; Ps 126,1) podsumował to wydarzenie słowami: „Idą i płaczą, niosąc ziarno na zasiew, lecz powrócą z radością, niosąc swoje snopy” (Ps 126,6). Podobnie w życiu osobistym człowiek może doznać wspaniałej odmiany losu. Przy-
kładem jest epizod opisany w dzisiejszej Ewangelii. Dla niewidomego Bartymeusza Jezus był ostatnią nadzieją. Pozbawiony wzroku inwalida zwrócił się do Niego o pomoc i nie zawiódł się. Pan uzdrowił go i tak oto dotychczasowe ciemności ślepoty zmieniły się w światło widzenia. Parafrazując słowa psalmisty, możemy powiedzieć, że mężczyzna przyszedł smutny i płaczący na spotkanie ze Zbawicielem, lecz odszedł pełen szczęścia. Miłosierny Mesjasz, którego Bóg uczynił arcykapłanem (por. Hbr 5,6), ma moc przemieniania tego, co złe i smutne, w wielką radość. Potrzeba tylko ufności, której uczy nas zarówno Bartymeusz, jak i cały Izrael.


Więcej przeczytasz w 21. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [17 i 24 października 2021 R. XXXII Nr 21 (832)]

TUTAJ można zakupić najnowszy (21/2021) numer dwutygodnika „Pielgrzym”:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-202021/287


Udostępnij ten artykuł:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *