„Nasze serca niosą kwiatki dla Maryi, Boga Matki”. To bardzo popularne zawołanie wyraża ogromną radość – tryumfującą w sercu człowieka pielgrzymującego do Duchowej Stolicy Polski, jaką jest Jasnogórski klasztor Paulinów w Częstochowie. To właśnie w nim znajduję się Cudowny Obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, zwanej też Czarną Madonną.
Według XV-wiecznej legendy Obraz Matki Bożej Jasnogórskiej miał namalować św. Łukasz Ewangelista na deskach stołu znajdującego się w domu Maryi w Jerozolimie.
Każdego roku z całego kraju na Jasną Górę w lipcu i sierpniu zmierza ponad 250 tys. osób. Pątnicy przemierzają łącznie ponad 15 tys. kilometrów dróg przecinających całą Polskę.
W Kościele do miejsc świętych w Jerozolimie pielgrzymowano już od II wieku. Natomiast od III wieku do grobów apostołów męczenników w Rzymie i miejsc przechowywania relikwii. Od późnego średniowiecza pielgrzymki stały się praktyką masową, podejmowaną indywidualnie lub grupowo. Szczególnie popularnym miejscem było – i nadal jest – Santiago de Compostela w Hiszpanii.
Piesza pielgrzymka to zatem jedna z najstarszych form pobożności, bardzo charakterystyczna dla chrześcijaństwa, bo chrześcijaństwo to droga właśnie. Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel i Odkupiciel, z miłością zaznaczył, że jest „drogą i prawdą, i życiem” i „Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przez Niego” (J 14, 6). W tym duchowym znaczeniu każdy człowiek jest pielgrzymem. Droga, którą ma do pokonania, jest bardzo daleka, bo to droga od grzechu do świętości, od ciemności do światła, od egoizmu do miłości, od śmierci do życia. Człowiek nie jest jednak na tej drodze sam. (…)
