Całun Turyński to płótno, w które prawdopodobnie owinięte zostało ciało Pana Jezusa po śmierci. Dla naukowców jest on nieustannym źródłem dociekań – autentyczny czy nie. Dla chrześcijan, ludzi wiary to zwierciadło Ewangelii. Od 10 kwietnia do 23 maja br. całun eksponowany jest w katedrze turyńskiej we Włoszech, istnieje więc możliwość kontemplacji tego znaku cierpiącej miłości Odkupiciela.
Od końca XIX wieku trwa dyskusja naukowa co do autentyczności Całunu Turyńskiego. W 1988 roku poddano fragment płótna badaniom tzw. metodą C14. Oczekiwano może dużego przełomu w odkryciach badawczych. Trzy komisje, które zajmowały się określeniem powstania całunu, wskazały czas jego pochodzenia na XIII-XIV wiek. Te wyniki podważył w 2002 roku Włoch Orazio Petrosillo, który wraz z ekspertami ustalił, że tkanina całunu składa się w 40 proc. z włókien datowanych na I wiek po n. Chr., a 60 proc. to włókna pochodzące z późniejszych czasów, które są skutkiem wielu prac konserwatorskich, jakie były konieczne w związku z bogatą historią wędrówki całunu z Jerozolimy, poprzez Edessę, Konstantynopol po Turyn. Badania, które są prowadzone współcześnie podważają nadal wynik metody C14. Dla człowieka wierzącego nie jest jednak ważna autentyczność całunu. Sługa Boży Jan Paweł II, odwiedzając Turyn w 1998 roku, podkreślał: „Dla człowieka wierzącego istotne jest przede wszystkim to, że całun to zwierciadło Ewangelii. (…)
ks. WOJCIECH
WĘCKOWSKI.)
