Dzień powszedni (25.06.2020, Czwartek)

Liturgia słowa: 2 Krl 24, 8-17; Ps 79 (78), 1b-2. 3-4. 5 i 8. 9 (R.: por. 9cd); J 14, 23; Mt 7, 21-29.

REKLAMA


(Mt 7, 21-29 – z Biblii Tysiąclecia)

Łudzenie samego siebie

21 Nie każdy, który Mi mówi: “Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. 22 Wielu powie Mi w owym dniu: “Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia, i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?” 23 Wtedy oświadczę im: “Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości!”

Dobra lub zła budowa

24 Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. 25 Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. 26 Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. 27 Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki».
28 Gdy Jezus dokończył tych mów, tłumy zdumiewały się Jego nauką. 29 Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie.


Rozważanie:

Dziś w Ewangelii są przekazane końcowe pouczenia z Kazania na górze. W nich Jezus przestrzega przed trzema formami obłudy. Nie odnosi się to tylko do uczonych w Piśmie i faryzeuszy, ale to wszystkich uczniów Jezusa, którzy znając pełnię objawienia, zadowalają się zewnętrznymi pozorami wiary.
Pierwszy rodzaj obłudników to ci, którzy rozumieją istotę wiary, ale tylko z pozornym zapałem uczestniczą w liturgii, modląc się potokiem słów: „Panie, Panie!” (Mt 7,21), w codziennym życiu jednak zapominają o tym, czego Pan Bóg wymaga od nich. Drugi rodzaj obłudników to ci, którzy zajmują wybitne miejsce we wspólnocie, skorzy do dawania pouczeń innym, nawet są obdarowani zdolnością przewidywania przyszłości. Tak samo jednak jak pierwsi, nie zachowują oni w codziennym życiu sprawiedliwości. Trzecią grupę stanowią ci, którzy cieszą się nadzwyczajną siłą duchową. Są zdolni nawet wyrzucać duchy nieczyste i czynić cuda, ale zaniedbują pełnienie woli Bożej w codziennym życiu.
Jezus potępia tych wszystkich ludzi i kończy swe pouczenie stwierdzeniem, że posłuszeństwo okazane Jemu jest jedynym pewnym fundamentem życia. Kto słucha słów Jezusa i wprowadza je w życie, jest tym, który pełni wolę Bożą. Ten też wytrwa przy Bogu i nigdy nie będzie od Niego odtrącony.


Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012

Udostępnij ten artykuł:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *