Liturgia słowa z uroczystości 24 czerwca w dzień: Iz 49, 1-6; Ps 139 (138), 1b-3. 13-14b. 14c-15 (R.: por. 14a); Dz 13, 22-26; Łk 1, 76; Łk 1, 57-66. 80.
(Łk 1, 57-66. 80 – z Biblii Tysiąclecia)
NARODZENIE I ŻYCIE UKRYTE
Narodzenie Jana
57 Dla Elżbiety zaś nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. 58 Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. 59 Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. 60 Jednakże matka jego odpowiedziała: «Nie, lecz ma otrzymać imię Jan». 61 Odrzekli jej: «Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię». 62 Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. 63 On zażądał tabliczki i napisał: «Jan będzie mu na imię». I wszyscy się dziwili. 64 A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. 65 I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. 66 A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: «Kimże będzie to dziecię?» Bo istotnie ręka Pańska była z nim.
80 Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem, a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem.
Rozważanie:
Dziś św. Łukasz w Ewangelii opowiada o narodzeniu Jana Chrzciciela. Jego narodziny są błogosławieństwem dla Zachariasza i Elżbiety, którzy do późnej starości byli bezdzietni. Nieoczekiwane imię Jan znaczy: „Jahwe okazał swą życzliwość”.
Nie tylko narodziny Jana i jego posłannictwo zwiastuna Mesjasza, ale także cały zbawczy plan wypełniony przez Jezusa, były łaską i życzliwością Boga wobec ludzi.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012